KUYTU KARANLIK

25.Bölüm & Utanç &

Uzun bir aradan sonra bölümü yayınlayabildim. Umarım beğenirsiniz! Şikayetiniz varsa bana belirtin yorum olarak :) Şimdiden çok teşekkürler..

Bu bölümü ithaf isteyen @mizgin15'e ithaf ediyorum. Umarım beğenirsin tatlım :)

 Yeni kapağımı tasarlayan Beyza'm seni çok seviyorum :* Çok teşekkür ederim :*

-Kerem-

Zeynep’i bu kadar kırmış olmam, beni katbekat yıktı. Gerçekten bu kadar üzmüş müydüm onu, o güzel gözlerini bu kadar ağlatmış mıydım?

Şuan bunu düşünmekte doğru muydu? Beni seviyordu.. Bende onu seviyordum. Âşıktım!  Neyse… Üzdüysem de telafi edecektim tüm yaşattıklarımı. Biz artık çok mutlu olacaktık.

İlerlemeye başladık tüm yol boyunca Zeynep’in annemin mezarının başında söylediği cümleler yankılandı kafamda.  ‘Ben onu deliler gibi severken..’

Yüreğim gülüyordu adeta. İstemsizce yüreğimin gülüşü yüzüme de vurmuş olmalıydı ki Mısra’nın önüme geçmiş olduğunu yeni fark ettim ve ‘Ne oluyor?’ bakışlarıyla karşılaştım.

‘Abi… Gülüyorsun?’ dedi soru sorarcasına.

‘Tamam.. Gülmüyorum’ dedim ve ileriye baktım.

‘Öyle olsun bakalım’ dedi ve tekrar sandalyeyi sürmeye başladı.

-Zeynep-

Eve geldim.. Hem de koşarak. Onca yolu koşarak yarım saatte geldim. Kendime o kadar öfkeliyim ki.. Ne diye gidip bir ölüyle konuşuyorsun? Bu ölüde Kerem’in annesi! Tesadüfe bakınız ki. Kerem’de Mısra ile annesini ziyarete geldi. Hem de hemen ardımdan. Takip etmiş olamazlar onu biliyorum çünkü otobüsle geldim yani fark ederdim herhalde. Ya düşündüğüm şeye bakar mısınız?

Asıl problemim şu;

Geldiğimden beri aynaya bakıyorum ve hala yüzüm eski rengine dönmedi. Şuan hangi renk…

‘Kırmızı’

Kerem’i görünce o kadar utandım ki, yüzüm alev alev yanmaya başlamıştı.Kalbim de güm güm atmıştı. İkisi de geçmedi… Gittikçe de artıyordu. Kalbim bin kat daha hızlı atıyor, yüzüm ise domatesi andırıyordu! Kahretsin.

Kerem karşımda ‘Zeynep’ dediğinde direk aklımdan neler dedim diye geçti..’ Deliler gibi severken… ‘

Anlamıştı. Artık ona ne derece aşkla baktığımı fark etmişti. Kendimi suçüstü yakalanmış gibi hissetmiştim ki. Hala daha öyle hissediyordum!

-Kerem-

‘Mısra inanabiliyor musun? İkimizde birbirimizi seviyoruz.’

‘Doğal bir şey abi.. Bende Aksel’i seviyorum o da beni…’

‘Bunu örnek olarak kabul etmiyorum Mısracım!’

‘Tamam…’ dedi utanarak.

‘Acaba Zeynep şimdi ne yapıyordur? Gidip her şeyi anlatmak istiyorum. Ona ne kadar aşık olduğumu, görmeden de deliler gibi onu sevdiğimi.’

‘Vay… Kerem Sayer! Dökül bakalım’

‘Mısra… Ciddi ciddi söylüyorum ben. Anlatmak istiyorum diyorum’

‘Benim daha iyi bir fikrim var.’

-Zeynep-