Herkese merhabalar :) Bugünlük bu hikayeme yeni bölüm yazacağım.Umarım beğenirsiniz.Aslında ruh halime göre bir hikaye seçip onunla devam ediyorum :D Kötü bi ruh halinde olunca iyi ruh halinde olunca iyi oluyo bölüm :D Aslında belki bu bölüm biraz kötü olabilir. Hikayelerdeki bölümlerde biraz aksaklıklar olabilir.Mazur görün beni.Aslında yazarak bi bakımada içimi döküyo diyebilirim :D Herneyse daha fazla uzatmadan iyi okumalar dilerim size :D Yan taraftaki Haru
------------------------------------------------------------
Bazen işlerin iyi gitmesini isteriz.Olmasını içten dileriz.Dilesek bile istediğimiz işler iyi gitmez aksine kötüleşir.Bu günde öyle olmuştu.Ren'den heyecanı alıp umutla sonuçların açıklanmasını bekledim.Bizim kazanacağımıza adım gibi emindim.Gösterimiz otaku çocukları etkilemiş hatta ağızlarının suyunu akıtmıştı.Otaku çoçukların lideri elinde bir zarfla yarışmacıların yani bizlerin önünde durdu.Burnundan oksijeni hızlıca verdikten sonra bir hışımla zarfı açtı.Zarftan kağıdı çıkardı ve yüksek sesle konuşmaya başladı.
" Sevgili yarışmacılar.Şimdi kazananı açıklıyorum.Kazaanaaann kızların grubuuuu!!"
Yüzümdeki kazanma umudu bir anda parçalanmış yerini moral bozukluğu almıştı.Ren'e döndüm.
" Ren demiştin biz kazanacaktık yemişim kazanmayı kaybettik.Pis herif"
Ren tepkisiz bir şekilde sevinen kızlara bakıyordu.Yüzünde bir ifade göremiyordum.Yanından ayrıldım ve bir umutla Ken'i aramaya başladım.Her yeri gezindiysemde bulamadım.Ken'i görme umutlarım suya düşe düşe giyinme odalarının olduğu yere gittim.Konuşma sesleri geliyordu.Bir kız sesi diğeri de bir erkek sesi.Bu ses tanıdık geliyordu.Kapıya yaklaştığımda bunun Ken olduğunu anlamıştım.Bir kızla konuşuyordu v..ve onun saçlarıyla oynuyordu.Daha sonradan da istemediğim bir manzarayla karşılaştım.Kız Ken'in yüzüne yaklaştı ve onu öptü.Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Buna inanamıyordum.Arkaya doğru adımlar atarken birkaç kere sendeledim ve en sonunda arkamı dönüp var gücümle koşmaya başladım.Kendime içimden lanet okuyordum.Ne diye kendimi bu kadar ona kaptırmıştım ki! Neden düşünememiştim onun sevdiği biri var mi diye? Kahretsin kahretsin kahretsin.Adımlarımı yavaşlattım.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Bu sefer kızların çadırının yanına gelmiş olduğumu fark ettim.Cadırın içerisine bakmak için hafifçe kafamı uzattım ve başkanın otaku çocuklara para verdiğini gördüm.Demek ki bu yarışmayı kazanmak için rüşvet veriyorlardı.Üzüntümü bir kenara bırakmalıydım.Tam arkamı dönüp bizimkilerin yanına gideceğim sırada kollarımdan tutup beni yere yapıştırdılar.Ne olduğunu anlayamamışken bir kızı üzerimde oturur halde buldum.
" Başkanı gördün değil mi?"
"....."
" Söyle!!!"
Kızın yüzüne sert bir şekilde baktım.Cevap vermeyince suratıma okkalı bir tokat yedim.Kız sinsi bir gülümseme belirdi.
''Erkek yurdu kaybedecek sizi hizmetçimiz yapacağız göreceksin!!''
Kızın suratına var gücümle kafa attım.Eliyle burnunu tuttu ama üzerimden kalkmamıştı.Burnu kanıyordu.Kan damlaları yüzünden akıp benim yüzüme geliyordu.
''Seni küçük!!! Kız gibisin şuraya bak!! Kızlar götürün şunu''
Kız üstümden kalktı tam var gücümle kaçacakken bacaklarımdan tuttular ve beni yerde sürmeye başladılar.Ta ki bir küçük kiler gibi bir yere gelene kadar burası okulun ucra köşesinde bulunan spor malzemelerinin konulduğu bir yerdi.Beni bir haşımla içeri atıp kapıyı üzerime kilitlediler.Onlar gidesiye kadar kahkahalarını duyabiliyordum.Görünüşte iyi gibi gözükselerde kız yurdu hilekar ve zülümbazdı.Giysilerim sürtünmeden etikendiği içinde kirlenmişti.Kahretsin.Ken'i o vaziyette görünce ve bu olanlardan sonra kendimi salmaya karar verdim.Ağlamamak için uğraşırken daha kötü olmuştum ve kendimi ağlama duygusuna teslim ettim.Var gücümle ağlıyordum.Gözyaşlarımdan da etrafta nelerin olduğunu net göremiyordum.Bacaklarımı kendime doğru çektim ve ağlamama devam ettim.Kendi kendime umutlanmıştım.Buraya onun için gelmiştim ama vaziyet hüsranla bitmişti.Daha ona doğru dürüst bir teşekkür bile edememişken.Onun beni kurtardığı anı hatırlatamamışken.Keşke bu okula gelmeseydim.Yapmasaydım bunları.Elimle gözyaşlarımı silsem dahi işe yaramıyordu.En sonunda bu üzüntünün birazda olsa saçma olduğunu anladım.Kendimi bu yüzden güçsüz hissediyor olsamda şimdi arkadaşlarımı kurtarmak zorundaydım kızların elinden.Bende kız olabilirdim ama onlar kadar zalim değildim.Ayağa kalktım ve kilerin kapısına yumruğumla vurmaya başladım.
