Sonuna kadar savastigim şeyi kaybettim!Teşekkür ederim hayat!Sen bana büyük bir ders verdin ;gidenin arkasından ağlamakti o büyük ders.Birde mücadele verdiğim şeyler,Kendimi paramparça hissediyordum ama bugün olduğum kadar değil. PES ediyorum. Gidene yolunu açık etme zamanı geldi ,uğruna mücadele ettiklerime veda etme zamanı...Bir gün karşıma çıkmasını istemiyorum lakin Dünya hayatı bu her halukader çıkacak belki 2 sene sonra belki 20 sene sonra belki 40 sene sonra bilemeyiz çıkacak elbet.Zor olduğunu fark ediyorum ,her şeyi en pisliğinden alda en temizine kadar yasadiklarima karşı sabrımı öne tuttum lakin bir sey olmadi yani yaramadi .Her kes gidici oldu sözler yeminler boş mesela ?
****
Burda bedelini yaşarsın,mezarda bedelini ödersin.Ugruna ölürüm diyenlerin gidişine ayakta alkış yapıyorum,ben ilk kez inandığım şeyi yok etme çabasına girdim artık.Donmeyene sırtımı döndüm mesela ?hayatta istediğim hatta cok istediğim şey gerceklesmeyecegini anladim.Hayal kurmak bana göre değildi ama kuruyordum çünkü gerçek acı bu hayatı sevmiyordum sevemedim.Hayal kurmak en azından beni mutlu ediyordu.Mesela aynanın karsisina çıkıp o hayal ettigim şeyler mutlu ettiği için dans ediyordum şarkı söylüyordum yemek yapıyordum pasta en basitinden ..Ama bir yere kadar dı bazen aynaya baktığımda gülüşüm u görünce bazen bazen bende mutlu oldugumu sanıyorum ama o 1 2 saat hatta daha az suruyor. Insan fark ediyor yani neyin gerçek neyin hayal olduğunu ama yapacak bir şey yok zalimlerin dünyasında seni kimse gelipte mutlu etme çabasına girmez ;ağlasan gel omzumda agla demez ...
Hayat buydu!
