Unutmak istediğim kişiler vardı benim.Yarim bırakmak zorunda kaldigim hikayeler vardı,geçmişim de yasayipta yaşamadım ben diye adlandirdigim zayıf noktalarım vardı benim bilirmisiniz ki?
Gün olur aileniz istedi diye sevdiginizden bile vazgecersiniz oysaki o daim orda iken sadece yanınızda olmaz ne kadar da acınası bir durumdur ki bu.Yokluğunu onunla kurduğunuz hayaller iyilestiriyordu yeri geldiğinde aglama nöbetlerine giriyordu gözlerim.Yarim bırakmak zordu en çok kimse gercegi bilemezken ona anlatmak saçma olurdu hele hele kendinden tiksinmen ayrı bir saçmalıktı bilirmisiniz.Sonraki durumlar nasıl olucak bilemiyorum ama bildiğim tek şey o yara ıslak imza olarak kalacak.
****
Zaman ne kadar da hızlı geçiyordu dün olanlar bugün yoktu geçen.bayramda olanlar bugün yok kimisi ölüyor kimisi çekip gidiyor.Agir yasiyorduk hayatı ya da hizli çekim gibi Gibi...
Bugün mezarlığa gitmiştim,orda yatan aile fertlerimiz vardı birde ilk okul arkadşım vardı ne zaman o mezarlığa gitsem az da olsa içten içe sohbet ederdim .Ölümlü dünya burası maşallah herkes bir.numara ikiyüzlülüğün maskarasinda.Her şeyi düşünmek artık ağır geliyordu güzel şeyler düşünürken insan yorulurmu ?evet yoruluyor hemde çok rahat bir şekilde...ama geçiyor o yorgunluk kısa da olsa yani şöyle düşününki dışınız cicek içiniz yangın alevleri az kaldı sönecek ama olmaz gibi olmayacak gibi..
Aci olan bizdik aklimizi kullanamıyorduk sanki ?ama bazende kullanmamak zorunda kaliyorduk.Bunu vicdanımız değil düşüncelerimizdi..
