Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu

Bölüm -2-

      Beşinci mumu aldım ve buraya, sana yazdığım masanın üstüne koydum. Çünkü ruhumun çığlıklarını bastırarak ölmüş çocuğumla yanlız kalamam ve bu korkunç saatlerde seninle konuşmayıp kiminle konuşabilirim, benim için hep her şey olmuş ve simdi de her şey olan seninle! Belki de çok açık konuşamıyroumdur,belki de beni anlamıyosundur -çünkü kafam çok bulanık, şakaklarım titriyor ve atıyor, bütün uvuzlarım acı içindr. Sanırım ateşim var, hatta belki de kapı kapı sinsice gezinen grip şimdide bana bulaşmıştır ve böylesi iyi olur, çunku o zaman ben de çocuğumla giderim ve kendimle mücadele ederek bir şeyler  yapmak zorunda kalmam. Arada sırada gözlerim bütünüyle kararıyor, belkide bu mektubu bile tamamlayamam -fakat bütün gücümü toplamak istiyorum, bir defa, sadece bu defa seninle konuşabilmek için, seninle sevgilim, sen ki, beni asla tanımadın.
      Yanlızca seninle konuşmak istiyorum. Sana ilk defa her şeyi söylemek istiyorum; bütün hayatımı bilmelisin, o hayat ki, hep senindi ve sen onu asla bilmedin. Fakat benim sırrımı ancak öldüğumde, artık bana cevap vermek zorunda kalmadığında, uzuvlarımı şimdi bunca buz gibi ve bunca ateşle sarsmakta olan şey gercekten  son bulduğunda öğrenmelisin. Hayata devam etmek zorunda kalırsam eğer,o zaman bu mektubu yırtacağım ve hep sustuğum gibi, bundan sonrada  susmayı sürdüreceğim. Fakat mektubum ellerinde ise eğer, o zaman bil ki, burada artık ölmüş olan biri sana hayatını, ilk dakikasından son nefesine kadar hep senin olmuş olan hayatını anlatmaktadır. Kelimelerim seni korkutmasın; ölmüş olan biri artık hicbir sey istemez, sevilmeyi de, kendisine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez. Sendne tek istediğim, şu anda sana kaçmakta olan acımın hakkında ele verdiği her şeye inanmandır. Her şeye inan, senden sadece bunu istiyorum: İnsan biricik çocuğunun ölüm anında yalan söylemez.
 
Beğenmeyi ve düşüncelerinizi yazmayı unutmayın.❤