idol or dad † jenmin ✓

🌺Ruha Dokunan Çiçek Gözlü Kız. 爱

04.03.2019 - 00.37

Ne kadar zaman geçti bilmiyordum ama arabayı öyle hızlı kullanıyordum ki kaza yapma ihtimalini bile düşünemiyordum. Neden tatil için bu kadar uzak bir yer seçtiğimizde cabasıydı kendimi uzun bir yolculuğa çıkmış gibi hissediyordum ve o adamın kim olduğunu bilememek bir yana dursun, Jennie ve kızımın şimdi ne halde olabileceği aklıma gelirken deliriyordum.

"Hadi, hadi, hadi..." aceleci tavırlarımla gazı köklerken saniyeler sonra telefonumun sesini duymuş ve oflamıştım. Neredeyse yarım saattir çalıp çalıp kapanıyordu ve açmaya vaktim olmadığı için cevapsız bırakıyordum. Böyle daha çok endişeleneceklerini bildiğim için pes edip aramayı cevaplarken, "Jimin neredesin sen!? Tanrım, Jungkook ve Taehyung aniden gittiğini söylediklerinde ne kadar endişelendik, başına bir şey geldi sandık seni ahmak!" diyen Namjoon hyungun nefes almadan konuşmasını kendimden beklemediğim bir sakinlikle dinlediğimde önümdeki yol vermeyen arabalara birkaç küfür savurup kornaya bastım. Daha sonra aralarından makas atarak geçtiğimde, "Cevap versene!" dediğini duyup söze girdim. "Hyung Jennie!"

"Ne olmuş Jennie'ye?"

Konuyu özet geçerek anlattığımda, "Bizde geliyoruz." diyerek arkadan sesini duyurdu Hoseok hyung. "Hyung saçmal-" sözümü kesip, "Asıl sen saçmalama! Tek başına ne halt yiyeceğini sanıyorsun sen?" diyerek mantıklı bir açıklama yapan Yoongi hyungun ardından derin bir nefes aldım. "Polisi arayalım hyung." diyerek fikir ortaya attığımda, "Kafayı mı yedin sen?" diyerek devam etti. "Polisi ararsan olay magazine kadar gider ve Hae Ra'yı öğrenirler. Üstelik o yabancıyıda." siktir, bu olmamıştı işte.

Daha neredeyse bir saatlik yolum vardı ve kahretsinki ben eve gidene kadar her türlü şey olabilirdi. Dudağımı sıkıntıyla dişleyip ne yapabileceğimi düşündüğüm kısa bir sürenin ardından hatta olduklarını hatırlayarak sessizliği bozdum. "Menajer hyungu arayalım. Benden önce o ulaşır hemen, bir şekilde halleder." bu fikir onlara da mantıklı gelmiş olacak ki onaylayan sesler çıkarmalarının ardından, "Tamam." dedi Yoongi hyung. "Sen sakin ol ve sürmeye devam et, biz Sejin hyungu arayıp haber veririz."

Onları onayladıktan sonra telefonu kapatıp direksiyondaki tutuşumu sıkılaştırdım ve gaza biraz daha yüklendim. Alnımda boncuk boncuk terlerin oluştuğunu hissediyordum. Kalbimin daha öncesinde de endişe duygusuyla azap çekerek çırpınışlarını hatırlıyordum, bu en son Yun Hei'de olmuştu ama kahretsin şimdi neden iki katı bir endişeyi yaşıyordum?

Neden sadece adını bildiğim bir yabancı için deli gibi endişeleniyordum?

"Sakin ol." dedim kendime. "O piç herif kızına da ona da zarar vermeyecek."

Her şeyden önce bir babaydım ve önceliğim kızım olmalıydı bu yüzden aklımdaki senaryolar beni daha da deli ederken 'karamsar olma' diyerek içimden kendime telkinler versemde boştu, işe yaramıyordu.

Ben hızımı her seferinde ikiye katlarken ne olduğunu anlamadan saniyeler sonra önümdeki arabayla yarış içine girerken sinirle yumruk yaptığım elimi kornaya geçirip bağırttım önümden çekilmesi için. Şu an o kadar öfke yüklüydüm ki.. Sikeyim, acelem vardı! Bu piçler nesini anlamıyordu ki?

Telefonumun zil sesi yeniden beni kendime getirirken derin bir nefes alıp aramayı cevapladığımda, "Jimin," dedi tanıdığım ses. "Diyeceğim şeyler için üzgünüm ama.." sözünü, "Hayır," diyerek kestim korktuğum şeyin başıma gelmesi düşüncesiyle. "Hayır hyung, sen şimdi oradasın ve kızımla Jennie de orada değil mi? Adamı bulup polise teslim ettin değil mi?" inanmak istediğim, bana söylemesini istediğim cümleleri umutla sıralarken, "Kızın burada fakat Jennie için aynı şeyi söyleyemeyeceğim Jimin, üzgünüm." deyiverdi sadece.