HATIRA KALMASI AÇISINDAN YAYINDA. ACEMİLİKLER VE MANTIK HATASI İÇEREBİLİR.
jenmin
Aynı kalpte aşk iki kere yaşanır mıydı?
Acıların savurduğu bedenlerin ayağa kalkması için tek yol bu ise, kim durdurabilirdi ki gelecek baharı?
"İşte bu, beklediği gü...
BEN İTHAFLARI VERDİM GİTTİ ARTIK GERİSİ SİZE KALMIŞ :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu arada j-nopen yavruma çok teşekkür ediyore uğraşıp duruyo djdjdjsj
ϟ
Öfke benim için hiçbir zaman var olmamış zannederdim. Ama ilk öfkeyi benimle ettiği kavgayla tatmıştım. Daha sonra gidişiyle, ölüşüyle.. Ve bir anda dirilişiyle tatmıştım en derinlerimde. Ona olan tüm sevgimi içimde bitirdiğim an hissettirdiği tek duygu olmuştu öfke artık. Şimdi nasıl oluyordu da hayatımdan tam anlamıyla çıkıp gitmesini söylememe rağmen yeniden dahil olmaya çalışıyordu?
Yaptıklarından, yapacak olduklarından yorulmamış mıydı? Ben iki yılda canımı teslim etmiştim. Onun ruhu sancılarla kıvranmıyor muydu?
Bu kadar basit miydi bencil olmak...
Telefondaki mesajı defalarca okuyup konumda gezdirdim bakışlarımı. Ellerim karıncalanırken her seferinde yumruğumu sıkıp bu hissi gidermeye çalışıyordum. Başımızda Taeyong belasının olması yetmiyormuş gibi attığı mesajla aramıza ateş düşürmekti amacı.
Bu yazdıklarını Jennie'nin görmesini kesinlikle istemiyordum. Bir an için gözlerimin önüne, Jennie'nin açıp okuduğu mesajın ardından Yun Hei ile attığı konumda buluşmak için gittiğini görmek ürpermeme neden olduğunda acilen mesajı silip numarayı engellemeliyim diye düşünüyordum. Tüm bunlardan önce ne derdi vardı öğrenmek için konumu kendime gönderdim.
Acele etmeye çalışarak etrafımı kolaçan ettiğimde Jennie'nin geliyor olduğunu görerek bir küfür mırıldandım. Bu hiç iyi olmamıştı işte.. Başka bir şey yapmalıydım. "Jimin?" adım onun tatlı dudaklarından döküldüğü an çoktan telefonun kapatma tuşuna uzunca basmıştım.
"Sevgilim.." deyip gülümsedim ve bana doğru yaklaşan adımlarına karşılık verip yürüdüm. Kollarım arasına girdiğinde rahata kavuşmuş gibi gevşeyen bedenini hissedip gülümsedim. "Ben geliyordum, sen niye çıktın?" ondan hafifçe uzaklaşarak şakağına kondurduğum öpücükten sonra konuştum. "İşin uzun sürünce merak ettim. Bu arada telefonunun şarjı bitti." elimdeki cihazı Jennie'ye uzatıp beklediğimde telefonu alarak cebine yerleştirdi. Rahat bir nefes almamak için zor dururken, "Bir gelişme oldu mu?" diye sordu cansız ses tonuyla.
