idol or dad † jenmin ✓

🌺Aklın Ve Kalbin Verdiği Savaş: Aşk. 爱

Alırım SATIR ARASINA üç beş YORUM ehehe

Seviliyorsunuz,

İyi okumalar. ♡

🔽🔼

Park Jimin

Yüreğime vurduğum kilitleri açmayı başaran kadın, sen misin karşımdaki?

Bana tüm ihtişamıyla gelen, gözlerindeki o parıltılarıyla bana baktığını gördüğüm, sen misin?

Tatlı dudaklarından içtiğim sen misin?

Yoksa bu sadece bir hayal mi?

Geceler boyunca düşlediğim yüzüne bu yakınlıktan baktığım sensin.

Ben seni düşledim ve sen.. gerçekleştin...

Hala hangi cesaretle öptüğümü anlayamadığım dudaklarından usulca ayrılırken ilk fark ettiğim, dudaklarıma çarpan sıcak nefesi oldu. Heyecanlıydı, tıpkı benim gibi. Gözlerimi açıp yüzüne bakamadım bir müddet çünkü o an ağzımı açıp tek bir kelime bile edemeyeceğimi biliyordum. Hoş, onun da edemeyeceğini biliyordum...

Etrafın ürpertici sessizliğine direnemeyip göz kapaklarıma komut verirken görüş açıma giren ilk şeyin dudakları olması adil değildi. Bu kadar yakınımdayken yeniden öpmemek için zor duruyordum.

"Seni bulacağım demiştim, seni buldum Kim Jennie."

Ve nerede olursan ol, seni hep bulacağım güzelim.

Ürkek gözlerini sonunda gözlerime dikerken bakışlarında tutuklu kaldığımı hissettim. Yavaş yavaş kayboluyordum ve bu yolun sonu çıkmaza gidiyordu. Kurtulmak istediğim ise başlı başına yalandı çünkü tam burada, onun gözlerine bakarken kaybolmayı sevmiştim.

"Jimin."

Düşündüğüm güzel şeyler tek bir an için kara bulutların gölgesine esir olurken kulağıma çalınan ses ona aitti. Hiç ummadığım bu durum Jennie'nin avuçlarımın arasına aldığım yüzünü bırakmama ve geri adım atmama sebep olurken etrafıma çaresizce bakındım.

Yine bana kendini hatırlatmak mıydı amacı?

Elimi saçıma sertçe geçirip öylece kaldım biraz ve soluklandım. Kahretsin ki yaşamıyordu ama ne çok isterdim yaşamasını... Şimdi ise delirmiş gibi onun seslerini duyuyordum ve bu sadece Jennie'ye adım attığım zaman oluyordu.

Neden ben, diye sormak istiyordum. Neden ben Tanrım? Gerçek bir mutluluk hayatımda yer edinemez mi?

"İyi misin?" diyen narin sesini duyduğumda sakinleştiğimi biraz olsun hissedip karşımdaki bedenine baktım. Meraklı harelerinde endişeyi de gizliyordu ama ben onun her zerresini nasıl oluyorsa görürken bunu benden saklaması ihtimal bile değildi.

Bana doğru attığı adımları sekteye uğrarken yerinde durup şakağını tuttuğunda kaşlarım çatıldı ve tuttuğu yere baktığımda gördüğüm kan yüzünden derin bir iç çektim. Ayakları neredeyse güçten düşecekken hızla belinden yakalayıp bunu engelledim ve kuş kadar hafif bedenini kucağıma alarak arabaya yürüdüm.

Zorlukla araladığım kapıyı açarak koltuğa oturturken yanağını okşayıp durdum bir süre. Bilinci yarı açık yarı kapalıydı. Nerede olduğunu kavrayabildiğini sanmıyordum.

Siktir, nasıl olmuştu bu? O herif mi sana bir şey yaptı Jennie?..

"Jennie, aç gözlerini hadi. Hadi güzelim bak buradayım ben, yanındayım."