Minho her gün olduğu gibi o gün de alarmının sesine uyandı. Bu sefer diğerlerini de uyandırması gerekiyordu. Felix ve Hyunjin'i kaldırıp kahvaltı hazırlamaya başladı.
Felix'in tavukları görür görmez gözleri büyüdü ve kıtlıktan çıkmış gibi yemeye başladı.
-Felix...
+Ofondom hoyong?
-O tavuklar...
+Çok gozol hoyong.
-Hayır yani o tavukları daha pişirmedim.
Felix kusmak için banyoya koştu. Hyunjin ve Minho ise gülme krizine girmişlerdi.
Herkes hazırlandıktan sonra Minho onları okula bırakıp kafeye gitti.
*****
Limonlu kek siparişi için malzemeleri hazırladı ve karıştırmaya başladı.
Minho kapı sesini duydu fakat aldırış etmedi. Aşçılardan birinin geldiğini düşünmüştü. Fakat gelen kişi arkasından sarılınca Minho gelenin kim olduğunu anlamasıyla beraber kızarmaya başladı.
-Günaydın sevgilim.
Chan Minho'nun saçlarının arasına bir öpücük kondurdu.
+Günaydın.
-Sevgilim kekin kızarması gerekiyor senin değil. Ayrıca son kelimeyi atladın sanırım hm?
+Günaydın se-sevgilim.
-Böyle daha iyi.
Chan Minho'nun omuzlarını tutup kendine çevirdi ve dudaklarını öpmeye başladı. Minho ise bir süre karşılık verip kendinden biraz uzaklaştırdı.
+Biri görebilir.
-Pfff peki.
+Bak ne diyeceğim. Bugün arkadaşlarını da alıp bize gelin. Hem tanışmış oluruz ne dersin?
-Aslında olabilir. Seni daha fazla görmemin bir zararı yok. Ben şu siparişleri götüreyim.
Chan Minho'yu yanağından öptü ve tepsiyi alıp müşteriye götürdü.
*****
Jeongin başına giren keskin ağrıyla uyandı. Sonra kendisine sarılan bedeni farketti. Daha da kötüsü her şeyi hatırlıyordu. Seungmin'le olan konuşmalarını, Seungmin'in Jeongin'e sarılışını, sarıldıktan sonra çenesinin kenarından köprücük kemiklerine kadar sıralanan öpücükleri, Seungmin'in boynunu nasıl emdiği, boynunun eşsiz tadını, kokusunu, duştan çıktıktan sonraki ıslak saçlarını, kendisini yatağa yatırışını ve birbirlerine sarılarak uyuya kalışlarını hatırlıyordu.
Hatırladıkça utanıyordu. Ama hatırladığı önemli bişey daha vardı. Seungmin'in yanında çok huzurluydu.
Yavaşça kalkıp banyoya ilerledi. Yüzüne soğuk su çarptı. Ardından banyoya sakladığı maket bıçağını çıkartıp önündeki sabunluğa yerleştirdi ve bir süre maket bıçağına baktı. Ardından tekrar eline aldı ve kazağını çıkartıp bıçakla yavaşça göğsünün üzerine hafif bir çizik attı. Bir süre kanın akmasını seğretti ve pansuman yapıp bir bandaj yapıştırdı. Üzerine tekrar kazağını geçirdi ve bıçağı saklayıp banyodan çıktı.
Kan onu iyi hissettiriyordu. Mutlu olduğu her gün kendisine bir kesik atardı. Bu ona mutluluğun sonunda acı geleceğini hatırlatıyordu. Pansuman yaparken ise yaralarını saracak bir insanın elbet bir gün çıkacağını hatırlatıyordu. Peki onun yaralarını kim saracaktı?
