Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Κόκκινα φτερά"

Έχεις φτερά
Φτερά για να πετάς όταν δεν σε βλέπει κανείς
Δεν πρέπει να σε δουν
Δεν πρέπει να αποκαλύψεις το δικό σου παράδεισο
Έχεις φτερά μόνο δικά σου
Κόκκινα
Φτερά για να πετάς μόνο χαρούμενα
Με πάθος και λαχτάρα να πετάξεις
Φτερά μεγάλα και κόκκινα
Βαμμένα κόκκινα ναι
Στο χρώμα εκείνο που αναβλύζει έρωτες
Στο χρώμα εκείνο που θυμίζει πάθος
Έχεις φτερά κι ας μη θες να πετάξεις
Κι ας φοβάσαι
Τα φτερά σου σε οδηγούν
Σε ταξιδεύουν
Σε μέρη που δεν ήξερες ότι υπήρχαν
Σε σπρώχνουν μακριά
Από τα μέρη τα γνωστά
Από τα λογικά σου μονοπάτια
Σε πάνε έτσι τυφλά σε όνειρα πλασμένα από ουράνια τόξα
Σε όνειρα που δεν θα πραγματοποιηθούν
Και ανεκπλήρωτα θα κοιμούνται για χρόνια
Σε παίρνουν μακριά από τις ήσυχες και θλιβερές στεριές
Τις στεριές που αναγνωρίζεις
Σε πάνε στον κόκκινο μικρό παράδεισο
Όπου το εφήμερο αξίζει
Όπου η φύση ανθίζει
Ανθίζει για λίγο
Μα ανθίζει ωραία
Ανθίζει και οργιάζει
Παίζει άπληστα με τα χρώματα ανακατεύοντάς τα
Τα φτερά σε οδηγούν
Σε σέρνουν σε αλμυρές θάλασσες
Να βυθιστείς αιώνια
Να πιεις νερό να λυτρωθείς
Και θα είναι η πιο ωραία λύτρωση αυτή
Θα βυθιστείς και θα αναπνεύσεις πάλι πετώντας με τα κόκκινα φτερά
Τα φτερά που σε οδηγούν τυφλά
Που σκορπίζουν στον ουρανό τη νύχτα
Τη νύχτα με το εφήμερο
Το όνειρο που φέρει αμαρτίες
Μεθυσμένες σκέψεις και ιστορίες παλιές
Τον παράδεισο που σβήνει γρήγορα πριν προλάβεις να τον εξερευνήσεις
Τα χρώματα που ξεθωριάζουν και εσύ τα βλέπεις ακόμα ζωντανά
Τη λύτρωση που σε σκοτώνει και εσύ νομίζεις πως αναπνέεις ακόμα
Τα κόκκινα φτερά που τα είδες για λευκά
Κι όμως δεν είναι
Εκείνα τα φτερά που ανέμελα σε ταξιδεύουν και σε παρασέρνουν
Και εσύ τα εμπιστεύεσαι
Εμπιστεύεσαι εκείνα τα φτερά τα κόκκινα
Κι ας μην ξέρεις αν πετούν ψηλά
Ή αν είναι το τελευταίο τους πέταγμα
Ας μην ξέρεις αν ήταν κάποτε λευκά
Ας μην ξέρεις ότι η λύτρωση δεν θα έρθει ποτέ
Κι όμως τα εμπιστεύεσαι εκείνα τα φτερά
Εμπιστεύεσαι το κόκκινό τους χρώμα
Κι ας μην το έχεις δει πιο έντονο
Γιατί ποιος δεν θέλει να πετάξει
Με δυο κόκκινα φτερά;