Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Τιτανικός "

Θυμάσαι τις πόρτες του μικρού παραδείσου να ανοίγουν διάπλατα
Να χαμογελούν
Να σε υποδέχονται
Να χαίρεται και να λαμποκοπά η πλάση γύρω σου
Κι ο κήπος να ανθίζει όλο και πιο πολύ
Να σε καλωσορίζει
Να σε αγκαλιάζει ο άνεμος και να σε σέρνει αργά στο χορό
Κι εσύ γελούσες
Γελούσες αυθόρμητα
Γελούσες
Κι είχες ωραίο χαμόγελο
Ήσουν ευτυχισμένος εκεί στο μικρό παράδεισο
Πίστεψες σε αυτή την ομορφιά
Πίστεψες στην Αφροδίτη και στο μικρό της γιο
Πίστεψες σε όλα τα άνθη που ξεφύτρωναν στα πόδια σου
Τέτοια ομορφιά
Πώς να αντισταθείς;
Πώς να αντέξεις να μην περάσεις εκείνες τις πύλες;
Το βέλος δείχνει την αυγή και εσύ την ακολουθείς
Το βέλος στην πλάτη σου σε οδηγεί
Δεν έχεις επιλογή
Δεν έχεις φωνή και κουράγιο
Χάνεσαι στο μονοπάτι που σε σέρνει
Χάνεσαι στο μονοπάτι που έστρωσαν ροδοπέταλα για εσένα
Τα μάτια σου θολά
Η Άνοιξη είναι εκεί
Τέτοια ομορφιά
Πιστεύεις στην Άνοιξη
Πιστεύεις στα χρυσά της σανδάλια
Φιλά γλυκά το μέτωπό σου σε μια υπόσχεση
Πιστεύεις
Τα χρυσά της μαλλιά μυρίζουν όμορφα
Πώς να αντισταθείς;
Πώς να μην πιστέψεις στα μάτια της τα χρωματιστά;
Τα μάτια σου θολά και το σώμα κουρασμένο από το βέλος
Από τη μικρή γλυκιά πληγή
Από τις επιθυμίες του μικρού θεού
Του γιου της Αφροδίτης
Πιστεύεις ακόμα
Πιστεύεις όσο κοιτάς στο βάθος του μονοπατιού και βλέπεις πως δεν υπάρχει τελειωμός
Δεν θα σωθείς
Όσο κι αν πίστεψες σε τέτοια ομορφιά
Εκεί
Εκεί είναι το τέλος
Στην μικρή άκρη
Στο χείλος της διαδρομής
Δεν υπάρχει επιστροφή
Ούτε κι εσύ όμως τη ζητάς γιατί το ταξίδι ήταν ωραίο
Δεν θες ούτε και μπορείς να σωθείς
Αφήνεσαι αργά
Αφήνεσαι και χάνεσαι ολόκληρος για μια όμορφη Άνοιξη
Μια Άνοιξη που σε μάγεψε με τα κατακόκκινα χείλη της
Με τα τριαντάφυλλα που έδεσε στο κορμί σου
Μια Άνοιξη που ήρθε για λίγο
Αφήνεσαι και χάνεσαι ολόκληρος για μια και μόνο Άνοιξη
Για ένα ταξίδι ονειρικό σαν του ήλιου τις ηλιαχτίδες
Για ένα και μόνο ταξίδι
Και δεν θέλεις να σωθείς
Για μια και μόνο Άνοιξη