Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Κι ήρθε ο χειμώνας"

Κρύσταλλα τα ροδοπέταλα
Κι ο άνεμος κρύος και βαρύς
Δεν ανασαίνει πια ο κήπος
Οι πύλες του μικρού του παραδείσου πάγωσαν
Χάθηκαν στο λευκό
Κι ο Έρωτας κοιμάται
Κοιμάται ήσυχος
Κοιμάται στου χειμώνα την ψυχρή γιορτή
Το βέλος έσπασε στα δύο
Κι εσύ χάθηκες μαζί του
Τα μάτια σου είναι ακόμα θολά
Κι ο Έρωτας κοιμάται ήσυχος να μην νιώσει το κρύο το βαρύ
Ήρθε ο χειμώνας και εσύ τρέμεις
Τρέμεις και κρυώνεις
Σε ένα χειμώνα βαρύ
Στου χιονιού τη συντροφιά
Κι η φύση ντύθηκε νύφη
Όμορφη πολύ
Όμορφη και πληγωμένη
Κι ουρανός τη βλέπει
Σαν να είναι τρελή τριγυρνάει στα παγωμένα τα ποτάμια
Γλιστράει στο κενό
Σε ένα κενό ατελείωτο
Σε μια λύτρωση
Γλιστράει στις πόρτες του μικρού παραδείσου
Και στέκεται να δει
Δεν έχει φωνή πια να φωνάξει
Δεν έχει ούτε ένα ψίθυρο
Μα ο Έρωτας κοιμάται
Στο ζεστό κρεβάτι
Στρώνει σεντόνια ακριβά και κατακόκκινα
Στο χρώμα αυτό  το εφήμερο
Κι η μοναξιά σέρνεται στο στρώμα αυτό
Και εσύ δεν έχεις φωνή για να φωνάξεις
Κι ο κήπος ξεψύχησε ήδη από νωρίς
Κρύσταλλα στα πόδια σου τα ροδοπέταλα
Καμία φωνή δεν φώναξε
Ο άνεμος ο ίδιος σώπασε για μια αιωνιότητα
Σώπασε για να κρατήσει την τελευταία του πνοή 
Εκείνη την πνοή που πάγωσε στα χείλη
Πάγωσε απρόσμενα
Πάγωσε στο τελευταίο φιλί της Αφροδίτης
Σώπασε ο ίδιος ο άνεμος
Και κράτησε την τελευταία του πνοή για μια επόμενη Άνοιξη
Για μια Άνοιξη που θα έρθει για λίγο
Και εσύ δεν έχεις φωνή να φωνάξεις
Ο Έρωτας κοιμάται
Δεν θα σε ακούσει
Παγώνεις πια ολόκληρος σε ένα χειμώνα βαρύ
Παγώνεις στο τελευταίο φιλί της θεάς εκείνης
Δεν έχει χέρια κανείς για να σε πιάσει
Ο χειμώνας σε τυλίγει
Σε σέρνει σε ένα χαμό κρύο μα απατηλό
Ο Έρωτας κοιμάται
Δεν θα σε νιώσει
Δεν έχεις ούτε ψίθυρο
Παγώνεις
Παγώνεις και σωπαίνεις
Αφημένος στην τελευταία σου ανάσα
Αφημενος στον ίδιο το χαμό σου
Εκείνον που σου αξίζει
Εκείνον το χαμό που απολαμβάνεις
Σε μια λύτρωση βαθιά
Δεν έχεις φωνή
Σωπαίνεις και τα μάτια σου τα θολά σβήνουν
Παγώνεις
Παγώνεις και κοιμάσαι
Περιμένοντας
Περιμένοντας μια επόμενη Άνοιξη
Μια Άνοιξη που θα έρθει για λίγο