Κοιτάς το άπειρο
Ένα άπειρο αλλιώτικο
Κοιτάς ένα γαλάζιο κενό
Ένα κενό που μπορεί και χαλαρώνει το μυαλό σου
Ένα κενό αλλιώτικο
Κοιτάς με τα ανοιχτά πια μάτια
Σε ένα άπειρο
Σε μια αιωνιότητα
Μια αιωνιότητα που απλώνεται σαν θεά μπροστά στα πόδια σου
Μια αιωνιότητα βαμμένη στο χρωμα του ουρανού
Και των ματιών σου
Ο άνεμος φυσάει πια προς την ίδια μεριά
Προς εκείνη την αιωνιότητα
Μια αιωνιότητα τόσο όμορφη
Μια αιωνιότητα που βυθίζεται εκεί στο άπειρο
Εκεί στο απέραντο γαλάζιο
Στην ένωση τη λυτρωτική που χορεύει για τα μάτια σου
Για τα αθώα σου μάτια και μόνο
Κι εσύ βυθίζεσαι μαζί της
Και κοιτάς εκείνη την ένωση
Την ένωση που δεν χορταίνεις
Ξέρεις πως το ταξίδι τελείωσε
Ξέρεις πως κι αν σωθείς πάλι νεκρός θα είσαι
Όμως αξίζει
Αξίζει να σωθείς
Το ξέρεις και εσύ ο ίδιος
Το ξέρεις και εσύ πως θέλεις να σωθείς για να υπάρχεις για αυτή την ένωση
Για να θυμάσαι
Για να αντέχεις στην πιο γλυκιά ανάμνηση της Άνοιξης
Για να μυρίζεις τον άνεμο που θα στροβυλίζεται στα αυτιά σου
Το ξέρεις πως θέλεις να σωθείς όταν τα μάτια σου κοιτάζουν προς αυτή την ένωση
Ξέρεις πως πρέπει να υπάρχεις όταν τα δυο σου μάτια που κάποτε ερωτεύτηκαν χάνονται στο απέραντο μπλε που σκορπίζεται γύρω
Αξίζει να σωθείς για εκείνο το γαλάζιο
Για να θυμάσαι
Για να αντέχεις να ζεις και πάλι μια Άνοιξη
Μια Άνοιξη αλλιώτικη
Κι ας έρθει για λίγο
Αξίζει να περπατήσεις στο πλάι της Αφροδίτης
Κι ας βασανίσει τις σκέψεις και το σώμα σου
Κι ας γεμίσει με πάθη την καρδιά και το μυαλό σου
Αντέχεις
Ξέρεις ότι αντέχεις
Ξέρεις ότι πρέπει να σωθείς
Και θέλεις να σωθείς
Για να θυμάσαι
Να ζεις και να θυμάσαι
Να θυμάσαι μια Άνοιξη που ήρθε για λίγο και ναυάγησε στο ακρογιάλι σου
YOU ARE READING
Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC
PoetryΜια ερωτική συλλογή από ποιημάτα αφιερωμένα στο βασανηστήριο του Έρωτα και στην πηγαία τάση του να "ανθίζει" απρόσμενα στις ψυχές των ανθρώπων προσφέροντας γαλήνη στον όμορφο κήπο της ζωής τους... και ταυτόχρονα να "μαραίνεται" σε μια στιγμή σκορπίζ...