Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Το βέλος"

Και το βέλος έμοιαζε να μένει εκεί...
Πάνω στο μικρό αθώο μου σώμα
Να μένει εκεί να με πονά
Πάνω στο μικρό μου σώμα
Να μη λυγίζει
Να αντέχει μονάχα για να με πονέσει κι άλλο
Δεν αγαπάει αυτό το βέλος
Με κρατάει ακίνητη έτσι που είναι σφηνωμένο πάνω μου
Ποιος με μισεί τόσο πολύ;
Δεν αγαπάει αυτό το βέλος
Δεν ξέρει τι θα πει αγάπη
Μόνο ξέρει τι θα πει πληγή
Ένα αιχμηρό μικρό ραβδάκι
Μιας νεράιδας πονηρής με μακριά ξανθά μαλλιά
Ένα βαμμένο με αίμα κόκκινο τριαντάφυλλο
Που ο άνεμος το σέρνει ανελέητα
Στο δικό του το χαμό
Μα εκείνο τυφλωμένο χάνεται πιο γρήγορα από όσο θα περίμενε κανείς
Αυτό το βέλος δεν δείχνει έλεος
Νυχτώνει και αρχίζει να γυρνά σε κήπους και σε θάλασσες
Σε όνειρα και παραμύθια
Μα δεν ξέρει τι θα πει αγάπη
Ξέρει μόνο να χτυπά και να μαγεύει τους κήπους
Να ανθίζει, να ριζώνει μέσα τους με πόνο
Να ξυπνά τα παθιασμένα μαξιλάρια
Να αναδεύεται στα εφήμερα σεντόνια και να χάνεται ξανά
Και το βλέπω εκεί καρφωμένο στο μικρό μου σώμα να μην θέλει να χαθεί
Να μην θέλει να με αφήσει
Να θέλει μόνο να παραδοθώ
Εκείνο το βέλος θέλει την ψυχή μου ολόκληρη
Θέλει να την ξεριζώσει
Θέλει να με σύρει στο χαμό μου
Δεν με αφήνει να ανασάνω
Θέλει να με σύρει αργά στο χαμό μου
Δεν ξέρει τι θα πει αγάπη
Αυτό δεν είναι αγάπη
Είναι ο χαμός μου για ένα όνειρο μισό και ένα άγνωστο παλιό παραμύθι
Αυτό δεν είναι αγάπη