Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Η Άνοιξη δεν θα ερθει"

Η Άνοιξη έφυγε νωρίς και εσύ την κοιτούσες
Κοιτούσες που έφευγε
Κι ο κήπος είχε ήδη αρχίσει να μαραίνεται
Κι εσύ είχες ήδη αρχίσει να παγώνεις
Ο ήλιος είχε αρχίσει να σβήνει
Να χάνει το φως του
Να κοιμάται
Να κοιμάται όπως ο ίδιος ο Έρωτας
Ο άνεμος είχε ήδη αρχίσει να φυσάει πιο άγρια
Πιο άγαρμπα
Σαν να μην ήξερε που να φυσήξει
Σαν να ήταν η Άνοιξη ο μαέστρος και δεν ήξερε μόνος προς τα πού να φυσήξει
Δεν ήξερε ποια μελωδία να ακολουθήσει
Κι εσύ κοιτούσες
Και είχες ήδη νοσταλγήσει τα χρυσά της μαλλιά
Το γεμάτο με άνθη πέπλο της
Τα ρόδινα τα μάγουλά της
Τα κατακόκκινα χείλη της και την μυρωδιά της από αμυγδαλιές
Κοιτούσες και την είχες ήδη νοσταλγήσει
Σαν να ήσουν ναυαγός για χρόνια και εκείνη η σωτηρία σου
Τόσο ποθητή
Σαν να ήσουν μικρό παιδί κι εκείνη ένα όνειρο
Τόσο λαμπερή
Τόσο μακριά σου και τόσο κοντά σου
Σαν ένας ήλιος που ανατέλλει μόνο στο δικό σου ουρανό
Σε έναν ουρανό που γνωρίζεις μόνο εσύ
Σαν μια θάλασσα που απλώνεται μονάχα στο δικό σου το χάρτη
Χαϊδεύει μόνο τις δικές σου αμμουδιές
Αναπνέει μόνο στο δικό σου πέλαγος
Κι εσύ μόνο τη γνωρίζεις
Την κοιτούσες και την είχες ήδη νοσταλγήσει
Πίστεψες την όμορφη Άνοιξη
Τόσο ποθητή
Κοιτούσες
Κι έβλεπες τον κήπο να ξεψυχάει αργά
Να στεγνώνει από λουλούδια τρυφερά
Το πράσινο χρώμα του να ξεθωριάζει
Κι εσύ κοιτούσες ακόμα και πάγωνες αργά
Πίστεψες τον Έρωτα
Το μικρό θεό
Πίστεψες πως ο μικρός παράδεισος θα σε προστατεύει
Παραδόθηκες
Κοιτούσες ακόμα
Όσο η Άνοιξη χανόταν
Χανόταν από τη ματιά σου και εσύ πάγωνες
Δεν θα έρθει
Η Άνοιξη έφυγε
Έφυγε δίχως να κοιτάξει πίσω
Δίχως να σε λυπηθεί
Η Άνοιξη δεν θα έρθει
Δεν θα έρθει πάλι
Κοιμήσου
Κοιμήσου και ονειρέψου
Ονειρέψου το μικρό παράδεισο
Τον κήπο και την καλή του
Δεν θα έρθει
Δεν θα έρθει ξανά
Κοιμήσου γλυκά στη θύμησή της