Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Κι ο Έρωτας γελάει..."

Άλλη μια μάχη που κέρδισε ο μικρός θεός
Ο μικρός θεός που πάντα θέλει να κερδίζει
Πάντα νικά κι ας είσαι εσύ πιο δυνατός
Εκείνος πάντα σε νικά κι ας μην το ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος
Πάντα σε βασανίζει και σε σκοτώνει αργά
Σε πληγώνει βαθιά και ύστερα σε κοιτάζει
Κοιτάζει το κατόρθωμά του το μεγάλο
Κοιτάζει εσένα που είσαι πια ο χαμένος
Και δεν σε λυπάται
Δεν έχει έλεος
Δεν σε λυπάται ούτε μια στάλα
Γιατί έζησες την Άνοιξη
Γιατί να σε λυπάται;
Εσύ περπάτησες στον κήπο τον πανέμορφο και τον ευωδιαστό
Εσύ κοιμήθηκες για λίγο στο μικρό παράδεισο
Έζησες με το μιρκό θεό
Γιατί να σε λυπάται τότε εκείνος;
Το ταξίδι τελειώνει
Τελειώνει και το ξέρεις κι εσύ
Κι εσύ και ολόκληρος ο κόσμος σου
Κι ας είσαι πληγωμένος
Το βέλος ήταν εκεί από την αρχή
Ήξερες πως δεν θα ζήσεις
Ήξερες πως θα πονάς
Όσο γλυκός κι αν θα ήταν ο πόνος
Ήξερες πως τα πιο ωραία ταξίδια κρατούν για μια Άνοιξη μονάχα
Μια Άνοιξη που είναι όμως τόσο λαμπερή
Με άνθη λουσμένη
Κι ο Έρωτας γελάει που τη θυμάσαι
Που το μυαλό σου βασανίζει ακόμα ένας παράδεισος μικρός
Ένα βέλος που σε πονά
Που θα σε πονά για μια αιωνιότητα
Μια αιωνιότητα πιο μεγάλη από κάθε άλλη
Μα ο Έρωτας θα νικά για πάντα
Για την ίδια αιωνιότητα
Θα νικά τον δυνατό και τον αδύναμο
Τη θάλασσα την ήσυχη και την αγριεμένη
Τον ουρανό τον κάτασπρο και τον συννεφιασμένο
Εκείνον με τα άστρα τα πολλά και εκείνο με τα λίγα
Εκείνο που φωτίζει την αυγή και εκείνο που νυχτώνει
Θα νικά και θα γελάει
Γιατί η πληγή θα είναι για μια αιωνιότητα η ίδια
Θα αργεί να σβήσει
Και εσύ θα τη θυμάσαι
Θα νιώθεις πως πονάς
Για μια Άνοιξη που ήταν πιο μικρή από την προηγούμενη
Για ένα ωραίο ταξίδι