Forget-me-not

Chapter 8

"It started, when I enter volleyball. Nagkayayaang uminom ang magbabarkada dahil sa pagkapanalo ng school namin, nung una ayokong sumama pero pinilit ako ng kasama ko sa Volleyball. That night, sinubukan kong tumakas, hinintay ko na makatulog kayo, pero mali ako gising ka pa ng gabi na 'yon, dahil nakita ko ang ilaw mo sa kwarto." Kaharap ko si Amethyst ngayon, andito pa rin kami sa kwarto ko. "That night, pumunta ang crush ko sa party na 'yon, isang football player. Kaya naging masaya din ako, niyaya akong uminom ng kasama ko hanggang sa makakuha ako ng lakas ng loob na makausap siya. Maingay kasi sa loob kaya nag-decide kami na lumabas muna. The atmosphere is nice, malamig ang gabi, tahimik lang. It's a chill talk actually, kaso ang lamig ng swimming pool ng school ang nagtulak samin para gawin 'yon." Nakatingin lang ako kay Amethyst habang kinukwento niya sakin, hindi ko alam kung bakit niya sa akin sinasabi 'to, ang kailangan ko lang naman ay ang dahilan kung bakit may lalaki sa loob ng kwarto ko. "Then, naligo kami sa pool, sa sobrang lamig 'non, umahon agad kami. Mabuti nalang may dalang jacket si Gin that night, because I'm wearing sleeveless. He kiss me without my permission, but I like that kiss. The kind of feelings I never felt before, so I decided to have a sex with him."

"Bata ka pa! Nakipag-sex kana!?"

"Hindi mo kasi alam ang feeling, Ate." yun lang nasabi niya sa akin. "Yung nagagawa ng sex para alisin ang stress lalo na sa bahay na'to. Yung pag-ungol ko na walang katapusan, katumbas ng masayang paglalaro. Actually, hindi lang once yun kung hindi maraming beses na. Pagkatapos ng training, inaabangan ko si Gin. We made out sa sinehan, sa mga restroom ng schools, rooms at sa bahay nila kahit dito. Until, hindi na nabibigay ni Gin ang gusto ko, nagre-request ako kay Gin ng isa pa, pero hindi niya na kaya. So, i decided to make out with some other guys at makipag-break kay Gin. Five guys in one night, until now. That is why, may lalaki kagabi, at nagkamali siya ng kwartong pinasukan."

"Hindi ako nainform na motel na pala ang kwarto mo." pagkakasabi ko in a sarcastic tone. "Yes. Motel para sa mga taong pumapasok lang at iiwan din. No-String- Attached." she gave me a sarcastic smile.

"Bakit mo nagagawa yan?" I asked her.

"Pleasure." maikli niyang reply. "Hanggang ngayon, ginagawa mo pa din?" tanong ko ulit.

"Yes. So that is my story. Please keep this as a secret. " Tumayo siya at lumakad papunta ng pinto para lumabas.

Natulala ako sa kwarto ko, naiisip ko ana ako lang ba ang nakaka-alam ng mga sikreto nila? Paano ang nagiging reaskyon ng mga tao. Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng drawer ko, 30 missed calls and 25 unread messages from Caden. 27 unread messages from Darious and 25 missed calls. 3 unread mesages from Knox. Hindi ko binasa ang message ng dalawa, pero yung kay Caden binuksan ko.

Knox: Calypso, binisita mo na ba si Amber sa hospital?

Calypso, I'm sorry, I can't make it.

Calypso, please bisitahin mo si Amber para sa akin. Magkita tayo sa hospital.

Calypso: Nope. I heard na-aksidente siya, pero pupunta na ako neto, after kong maligo.

Knox: Thank you.

Pumunta ako sa sinabing lugar ni Knox. Nakita ko ang pagiging maga ng mga mata niya na alam ko ang dahilan ay ang labis niyang pag-iyak. Hindi pinapayagan si Knox na lumapit sa kwarto ni Amber sa isang hospital dahil ayaw ng pamilya niya, kaya wala na siyang choice kung hindi ang ipasuyo sa akin. "Calypso, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko para makapasok sa kwarto na 'yon, kahit gusto kong mag-bantay, alagaan siya hindi ko magawa." iniabot niya sa akin ang isang basket ng prutas na para kay Amber. "Ikaw na ang bahala diyan."

"Teka, ayaw mong sumama sa akin? Malay mo payagan ka nila."

"Hindi sila papayag, baka madamay ka pa. Basta pakibigay nalang. Please, huwag mong sabihin na nagkikita tayo o nag-uusap tayo, ayoko nang guluhin si Amber. " Naawa ako kay Knox dahil sinisisi siya sa nangyari kay Amber. Umalis na ako sa coffee shop, tsaka dumeretso sa nasabing hospital at kwarto ni Amber. Nagbabasa lang si Amber ng libro sa hospital. Hindi siya pwedeng magsalita, hindi rin siya pwedeng kumain, dahil na-damage ang kanyag kalahati ng kanyang mukha . Nagsusulat nalang siya sa isang notebook nang gusto niyang sabihin. "Uhmm. Ayoko munang magtanong ng kung anu-ano, isulat mo nalang kung ano ang gusto mong sabihin. She nodded.

I miss him. I miss Knox, hindi ko alam kung nasaan siya. Hindi ko alam kung anong balita sa kanya. I read her writings, naawa din ako kay Amber, hindi ko alam kung aamin ba ako na nagkita kami ni Knox . "Hindi ko alam Amber, I'm sorry. Please, mag-pagaling ka muna bago mo isipin 'yan, ayoko din na sermonan ka." Nagsulat ulit siya, sa ngayon, isang smiling face. "Get well soon Amber, para makapag-usap tayo ng maayos."

"Sandali lang ako makakabisita dahil may gagawin pa ako. Alam mo naman, school thing. Pagaling ka ha tsaka ka kumain ng prutas." she gestured with a thumb and I gave a goodbye wave.

Pag-uwi ko ng bahay nakita ko si Darious na nasa harap na naman ng bahay namin. "Calypso." dahilan nang paghinto ko. "Calypso, I'm sorry." lumakad ako papasok ng bahay namin, he grab my free hand. "Darious, ano ba!?"

"Calypso, mag-usap naman tayo, please." I close my eyes and here I am, kasama ko si Darious sa loob ng coffee shop. "Walang tayo Darious at sino ka para pigilan ang ibang tao na lumapit sa akin. Si Amber, si Knox at si Caden. Ikaw lang ang gumawa sa akin niyan, kung hindi pa sabihin sa akin ni Caden hindi ko malalaman."

"Calypso, I'm sorry. Hindi ko maiwasan ang selos ko sa kanila."

"Una sa lahat Darious, sila ang una kong nakasama bago ka. At wala kang karapatan na gawin mo ko na parang pagmamay-ari dahil sa umpisa palang hindi mo ko laruan na aagawin nalang o aangkinin sa ibang bata para may masabing sa'yo." Tumayo na ako at umalis, wala nang nagawa si Darious kahit pigilan ako ay hindi na rin niya nagawa.