Forget-me-not

Chapter 12

Hi, this is Calypso, after tough days I'm still in process to make myself grow.

Graduated a si Caden, one week ago since na nag-usap kami about sa nangyari sa course ko, I felt again the feeling of being a failure but he cheered me up. We celebrated his graduation with his family in private, kasi ayaw na ni Caden ng bongga, tutal aalis na din naman siya and now he is preparing for his future board exam.

"Ano pang kailangan mo?" I asked him, andito ako ngayon sa room niya dahil aalis na siya ngayong araw na'to dahil mags-start na siyang mag-review. "You." Tsaka siya kumindat, napangiti naman ako sa sinabi niya, he took a step papunta sa akin sabay yakap. "I will miss you Caly " i squeeze my hand into his wrist kung saan nakayap ito sa akin. "I will miss-"

"Okay, lovers that's enough." That's Casey, younger sister of Caden, and yes we're officially in a relationship sa family niya, pero sa family ko hindi pa. Which naiintindihan naman ni Caden. "Hindi ka talaga marunong kumatok no." Pagpapa-alala ni Caden sa kapatid niya. "Sabi ni Mama, bilisan niyo daw kasi biya-biyahe pa tayo."
"Tayo? Bakit kasama ka?" Pang-aasar naman ng mokong.

"MAMAAAAAAAAAA!" That is the most annoying scream I ever heard kahit si Caden ayaw niya din sa sigaw ng kapatid niya, kaya napilitan kaming bumaba.

Gusto akong isama ni Caden, pero hindi na ako pumayag. We hug each other and wave to say our goodbyes.

I know this is hard for me because of they all left, Caden, Amber and even Knox. I'm alone again.

Pag-uwi ko sa bahay, nakita ko na sumisigaw si Papa, at tinatanong kung sino ang kumuha ng pera sa wallet niya. "Hindi ako, tsaka bakit ako?" Si Emerald yun na dinidepensahan ang sarili, biglang napukaw ang atensyon nila sa akin dahil sa ingay ng pinto. "Saan ka galing?" Tanong ni Papa sa akin, nababasa ko sa mga mata niya ang labis na pagkagigil. "Sa labas."
"Saan mo dinala ang pera ko?" Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya sa akin. Hindi ko nagustuhan ang tono at ang pagtatanong niya sa akin. "Anong gagawin ko sa pera mo? At bakit ko naman kukunin yan?"mahinahon kong sagot. "Nawawalan ako ng dalawang libo!"
"Ako ba ang kumuha!?" Hindi ko napigilan na taasan ang boses ko, nagulat si Papa dahil sa inasta ko at lahat sila nakatingin sa akin.
"Sa susunod, bago ka mambintang, siguraduhin mo muna. Dahil pag nagkamali ka, baka ako mismo ang magtama." Umakyat ako sa hagdan tsaka ko sinara ang pintuan. Naririnig ko pa rin na nagtatanong si Papa sa pera.

Sa isang buwan, hindi pwedeng hindi mawawalan ng pera si Papa. Minsan dalawang beses, minsan naman isang  beses. Dahil sa naiinis na akong naririnig ang mga eksena sa bahay, pati ang mga ginagawa ko nawawalan na din ako ng gana.

Summer vacation, still hindi pa nila alam ang nangyari sa academics ko, I'm just waiting na magtanong sila, pero mukhang malabo.

I spending my whole summer vacation by doing such things such as painting, chatting with my friend – Amber, asking her how she is and how much I miss her, how is Knox, is he doing great, ask Caden how is his review for his future board exam.

And I'm here, sitting watching my flowers near at my window holding a paint brush and I remember my Mom, the first time she gave a such a flower like this.

I stood instanlty and make my way to the kitchen, I saw my Dad he is doing something in his phone. "Wow, this is nice. I need to buy this one, magkano kaya—"

Napatigil siya sa sinasabi niya nang napansin niya ako na kumukuha ng my own cookies.

"What?" i ask my Dad, he still staring at me.  "Ikaw gumawa niyan?" i nodded 
"Kailan ka pa natutong mag-bake?"
"When my mother was still alive." kumunot ang noo ni Papa, pero hindi ko pinansin, umakyat na ako sa taas at tsaka sinara ang pinto.

Tinignan ko ulit ang phone ko, walang message na galing kay Caden, maybe he is busy.

I remember Caden, voluntary gave his Facebook account para macheck ko daw, you know trust issues.  Sa umpisa ayokong buksan yung Facebook account niya, but in the end ginawa ko din.

I switch my account, enter his username and password.

I continue to scroll on his messenger until someone send a message to home, nung una hindi ko pinansin.

But when I read the message sa bubble..

"Chics."

I tried to stop myself, pero nacurious ako kasi nagsend pa ulit ng photo sa messenger niya, kaya binusksan ko name.

Nanginig ako na para bang malalaglag abg cellphone na hawak ko,  nang nakita ko ang litrato.

Hindi ko napigilan na maiyak, I press the back button and tap the sender and change the message into unread the I switch into my account. Huminga ako ng malalim, hindi ko mapigilang umiyak.

Narinig ko ang ringtone ng messenger, pero hindi ko kinuha ang cellphone ko. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa makatulog ako.

The next morning, I open my eyes and stare at my ceiling and asking myself why  I'm still alive in spite of the pain I have. I mean the pain is killing me every day, why I still have to wake up every morning.

To feel the pain again?

I heard someone's voice. An angelic voice, it is my first time to hear that kind of singing voice, I ask myself again if the angels are coming for me.

I stood up and follow that voice, lumabas ako sa kwarto ko naririnig ko pa din ang boses na yun. Sinundan ko lang hanggang sa kusina.

I'm shocked by what I saw. Emerald is singing. "Marunong ka palang kumanta."
Nabitawan niya ang hawak niyang spatula. "I'm sorry, kung nagulat kita." she rolls her eyes. "Kailan ka pa natutong mag-apologise? She asked me in a sarcastic way, but I smiled. "Anyway, you have good voice, I love it."

"Thank you. Why are you acting as you will die?  I shrug my shoulder then leave her alone. "Just continue what are you doing."