Naglalakad ana ako pauwi nang mag-crave ako sa coffee. Papasok na sana ako sa coffee shop nang may nakita akong isang pamilyar na mukha. Sinubukan kong pag-aralan ang galaw niya at ang mukha niya para malaman ko kung totoo yung nakita ko. May kasamang ibang babae si Papa. Hinayaan ko ang sarili ko na pag-aralan ang bawat kilos ng tatay ko at kung sino ba ang kaharap niya.
Laging gulat ko nang nag-susubuan sila ng slice of cake, magkakatuwaan. Ilang oras akong nakatayo at pinag-mamasdan ang dalawa, hanggang sa nakuha ni Papa na lumingon sa direksyon ko. Nanlaki ang mata niya nang nakita ako, ngumiti lang din ako. Nababasa ko sa mukha niya ang labis na taranta. Tumayo na siya bigla sa kinauupuan niya at saka siya lumabas ng coffee shop, papunta sa akin ang direksyon ng mga paa niya. Sinimulan kong mag-lakad pero pinigilan niya ako. "Kung ano man ang nakita mo, wala 'yon." page-explain ni Papa.
"Wala 'yon? Paano yung halik? Hawakan ng kamay?"
"siya pala ang ka-I love you mo sa facebook, at di na ako magtataka kung si Liza nakablock."
"Calypso." sinusubukan ni Papa na patahimikin ako, tulad ng dati papakita niya na nakakatakot siya and he will use his words to attack me and threat me to stop, but I know hindi niya magagawa yun dahil nasa public kami.
"Don't worry hindi ko sasabihin Pa. Kaso ilang sikreto pa ba ang dapat itago?" It wasn't a question, but a flat statement that make my father hit his nerve. I start to walk away, I don't want to see my father with some other woman again. It reminds me of Mama.
Kung paano siya nasaktan noong nalaman niya na may third party si Papa. It sucks!
Kaya mas pipiliin ko pang maging third wheel kaysa sa maging third party na nagiging salot ng lipunan.
"Anong ulam?" Tanong ni Leo sa Mama niya. "I cooked vegestables for you." Parang namulta yung mukha ni Leo nang narinig niya kung ano ang ulam. Bumababa na din si Emerald galing sa kwarto niya, I observed her dahil parang may mali kay Emerald at hindi ko alam kung ano yun. Si Papa naman, busy kapipindot sa cellphone niya, habang si Ameth nakasimangot na naman. "Kain na tayo." Pagyayaya ni Liza, binababa ni Papa ang cellphone niya, inayos ni Ameth ang hitsura ng mukha niya, nagulat ako nang tumabi sa akin si Leo. – hindi lang ako ang nagulat kahit ang mga tao sa hapunan. "Bakit ka tumabi sa akin?" tanong ko sa kanya, habang kumukuha nang kanin. "Please." Sabi ni Leo sa maliit na boses, inabot ko sa kanya ang kanin tsaka ako tumingin ulit sa kanila. Tahimik akong kumakain, habang si Amethyst nagsasalita tungkol sa araw niya, nag-iisip ako kung ano ang sasabihin ko dahil hindi ako pumaok, tumingin ako kay Leo napansin ko na hindi nababawasan ang kanin niya sa halip, kinalat niya lang to. Tinignan ko ang mga tao sa harap ko, mukhang hindi nila napapansin si Leo. "Okay ka lang?" pabulong kong sabi,sinubukan kong makipag-usap sa kanila nang hindi ako nahahalata. "hindi po.." mahina niyang sagot.
"bakit?" sumubo ulit ako ng kanin, tsaka ko tinignan sina Amethyst kung naririnig kami.
"ayoko ng ulam.." napatingin ako sa ulam ni Leo, nagtataka ako kung bakit ang ulam niya lang ay sardinas na puno nang gulay, samantalang kami fish fillet na nasa butter. "bakit yan ang ulam mo?"
"Sabi kasi ni Ate Ameth, kainin ko muna yung luto niya bago yung masarap na ulam, kumuha ako ng mangkok tsaka ko patagong binigay kay Leo, tinulungan ko siyang umubusin ang pagkain niya. Maalat. Yun ang natikman ko, paano mauubos ni Leo ang ganitong pagkain at kaya pala inom nang inom si Leo. Lagi bang ganito ang ginagawa niya kay Leo. Sinubukan kong ubusin ang pagkain ni Leo, tsaka ako tumayo at inilagay ang plato sa lababo. "tapos kana?" tanong sa akin ni Emerald, I nodded. She shook her head, pero binalewala ko lang yun.
I stepped to my room and locked my door; I picked my paint brush and canvas from my cabinet. Inumpisahan kong magdrawing ng outline, mixed some colors na gagamitin ko sa canvas ko. Nagsindi ako ng scented candles para makapag-isip nang maayos. I used a light blue para sa emotion, and combined it with silver. Inabot din ako ng tatlong oras para sa pagpinta ko
Tumayo ako para kunin ang cellphone ko sa drawer, mga texts mula kay Caden. Hindi ko pa binubuksan, i keep ignoring his text messages. Tumingin ako sa salamin ng matagal tsaka ako lumabas ng bahay.
"Oh my. What have you done to your hair!?" Paupo na si Amethyst sa kanyang upuan, umaga na at handa na ang lahat sa almusal, wala si Liza at Papa even si Leo, they went to Liza's house dahil birthday naman ng kapatid niya. Kahit si Emerald napatingin din. "Wow, nice hair." Kinuha ni Emerald ang kanyang Mug para mag-timpla ng coffee. "Thank you for the compliment." i gave her a smile. "Anong kulay ng buhok mo?" Tanong ulit ni Emerald. I I took another sip of my coffee. "Kailan ka nag-pakulay ng buhok mo?"tanong naman ni Amethyst sa akin, habang kumukuha siya ng toasted bread.
"Last night." i reply.
"Akala ko tulog kana kagabi." natawa ako sa sinabi niya sa akin. "Nag-decide ako na pumunta ng salon to change the color of my hair."
"Anong reason?" Emerald asked me, habang naglalagay siya ng Nutella sa tinapay niya. The corner of my mouth turned up and form into a smile. "Sawa na kasi ako. Sa tingin ko kasi kung magbabago ako ng kulay ng buhok ko, mababawasan yung mga nagpapabigat sa damdamin ko." Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Amethyst.
"Such as?"
"Pag sinabi ko baka mainis lang kayo." I faked a smile, tumingin ako kay Amethyst na busy sa pagtimpla ng kape niya. "Amethyst, last night anong oras ka natulog?"
"Around 9pm, why?"
"Ohh. 9pm, kaso lumabas ako ng bahay around 10 pm, and I saw a man's shoes." The smile faded from her face. "What the fuck! Umagang-umaga Ate." binitawan niya ang kutsara niya and folder her arms. "Emerald, sa susunod kung kakain ka yung kaya mong ubusin, hindi yung magsusuka ka sa toilet, tapos hindi mo man lang nagawang linisin." A wry smile twisted her lips, her gaze faintly annoyed. I stand and walk to upstairs.
The sadness is killing me. Is this really a sadness? These days, nawalan na ako ng gana sa lahat ng bagay sa paintings, schools, journals and so on. I just wanted to lay in my bed. I turn off the light of my lamp. It's full dark and pitch black. I feel the peace in darkness, I can't see nothing but I feel at peace. I wonder if this death feel like..
If this is the feeling of death, then I would rather die than to feel the chaos of this world.
"I'm hungry." I decided to go in the kitchen and take some food from refrigerator , siguro may OCD si Liza kasi kahit sa pagkain sa refrigerator naka-organize. Kaso wala na din naman magagawa si Liza pag kumuha na ako. "Calypso."I panted , i heard my father's voice. Tumingin pa din ako sa kanya, I try to control my fear and anger and act like a cool kid. "Sinabi mo ba kay Liza tsaka sa mga kapatid mo? I knew it, he is concern about his dark secrets. "No, I didn't, pero kung gusto mo willing naman ako na sabihin." he went poker-face pero ngumiti lang ako. I know bitch na ako sa paningin niya, so i walked away before the argument start.
BINABASA MO ANG
Forget-me-not
Teen Fiction"They only care, when it's too late." Sanchez family is anything but a normal family -- normal family para sa society. To introduce to you my family, let me tell you my mother -- step mother sa kaalaman ng pamilya, second my father who is current...
