YAM 35✔

646 10 0
                                    

Chapter 35







HINDI KO naman maiwasang mapabuntong hininga habang nakatingin sa baba ng balkonahe ng kwarto ko. Nilaro-laro ko naman kutsara ko na may cake habang pinagmasdan ang kalangitan.

It's been 3 days since the last I saw him. Pagkatapos nung senaryong iyon ay may biglang tumawag sakanya tila nagmamadali siya. He didn't even bother to say goodbye and it feels like that I've been stab a multiple times.

"Still thinking of him? Aren't you?"

Napalingon naman ako sa likuran ko at nakita ko doon si Marc na nakatayo malapit sa may sliding door at humakbang papalapit sakin sabay upo sa may upuan sa tabi ng lamesa.

"Yeah."

There's no point on denying. In fact, parang mababaliw na nga ako sa kakaisip sakanya. Walang araw na hindi siya sumasagi sa isipan ko. I was bothered cause I didn't receive any text messages and calls from him.

Hindi rin pwedeng matawagan ang kanyang telepono sa hindi malamang kadahilanan.

I sigh and look at the blue sky above as I smile sadly. "Hindi ko alam Marc. Hindi ko alam kung bakit mas sobra pa ang sakit na nararamdaman ko ngayon kesa sa mga araw na hindi lang siya nagpapakita sakin noon." I mutter under my breath.

Marc smile at me. "Gaya nga ng sabi nila; Love hurts. Because if it doesn't hurt, it's not love." He said and rose up from his seat.

"I love him so much that I had this crazy feeling for him Marc. But it scares me baka yun na ang huling araw na makikita ko siya."

I saw something in his eyes. An unexplainable emotion that I can't tell.

He tapped my shoulder. "Babalik din siya. You just have to wait for him to come back." He said, trying to cheer me up.

I nod at him as he walk away. Bumalik naman ako sa pagtitig sa kalangitan hanggang umilaw ang cellphone ko.

Tinignan ko naman kung sino ang estrangherong nag mensahe sakin.

Klein:

Hey pretty girl. Wanna go out with me later? I'm free. Hindi narin kasi tayo nakakapag bonding.

Hindi ko naman mapigilang matawa sakanya. So straight forward huh! Grabe talaga ang lalaking ito.

Ako:

Sure.

Mabilis naman siyang nag reply.

Klein:

Susunduin nalang kita mamaya. By 6 o'clock. Wear something comfortable pretty girl. See you, mwaahhh!

Pinipigilan ko nalang na manghinayang. Hindi naman ako manhid para hindi maramdaman ang nararamdaman niya para sakin. Hindi pa naman niya sinasabi sakin pero alam ko iyon.

The way he acts every time we're together. His sweetness never fades but sadly he's just a friend to me. No more than that.

Kaya naman sana ay balang araw ay makakahanap rin siya ng babaeng para sakanya.







NAGSUOT lang ako ng isang simpleng black high waisted jeans at isang puting crop top na pinarisan ko ng black leather jacket. Sinuot ko naman yung white adiddas ko at itinali nalang buhok ko sa pagkaka bun.

Tumingin naman ako sa salamin at inayos ang mukha ko. I don't usually wear make ups. Simple lipgloss will do.

After I look at my face in my vanity mirror I instantly grab my phone with my purse and run downstairs.

You Are Mine✔(COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon