You Are Mine✔(COMPLETED)

YAM 32✔

Chapter 32

I SAW how his mouth hunged open as his eyes blinks fast. I gulp as I'm trying to hide my face from him. Geez. Ikaw naman kasi A eh! Bakit mo binigla! Ayan tuloy...

"W-What did y-you just say?" Nauutal niyang tanong habang hinawakan ang dalawa kong balikat. I giggle.

There's no point on hiding it. Malalaman at malalaman niya rin ang nararamdaman ko para sakanya. I can feel it too. Hindi ako bulag, pepe o bingi para hindi makita, marinig at malaman ang kanyang mga ikinikilos. At sana tama nga ang nasa isip ko.

"I don't want to repeat it." I said trying to tease him in this point of moment. Kita ko naman ang pagsalubong ng kilay niya.

Ginawa ko naman ang lahat para pigilan lang ang ngiting kakawala sa labi ko habang pinagmamasdan siyang nagtatakang nakatingin sakin. He's really cute. Isn't he?

"Almond.." I can sense a warning tone in his voice but it doesn't make me confess again. Maybe he still try more harder. Geez.

"What?" Inosenteng wika ko.

He sigh. "Please Almond. I don't want to assume--"

"I like you." Putol ko sa sinabi niya. His eyes instantly grew wider. Ramdam ko naman ang paghigpit ng pagkahawak niya sa balikat ko.

"A-Almond.."

"I like you Nate. I really, really like you." Pag uulit ko. His eyes glimmer with happiness as he hug me.

Hindi ko naman mapigilang matawa ng mahina. "You don't know how I much to hear those words from you baby. Yun palang ang sinabi mo ay nababaliw na ako. Ano pa kaya kapag yung tatlong na? Baka ma mental hospital na ako neto." Pabirong wika niya kaya hindi ko namang mapigilang matawa ulit.

"I love you baby.."

Parang nabingi naman ako sa sinabi niya at tanging tibok lang ng puso ko ang aking naririnig. My knees wobble in happiness.

Maybe someday, makakapag sabi rin ako sakanya ng ganya. Sana nga at hindi niya ako iiwan. Sana nga.

HALOS kanina pa hindi tumitigil sa pagkabog ng puso ko dahil sa sobrang clingy sakin ni Nate. He usually like to encircle his hands on my waist and pulled me closer to him.

He even held my hand and never let go of it even just a few seconds. I'm still hiding my smile while he intertwined our fingers and play on it.

"I'm sleepy.." He muttered under his breath. Hindi ko naman mapigilang mapairap sakanya.

We're still on the mansion of Kris. Halos hindi nga ako makapaniwala ng makita ko kanina ang isang bag na laman ng susuotin ko parang ngayon at bukas. Geez.

Sana nagsabi sila na dito kami matutulog. Kaya pala ginabi kami. Baka nasa plano na siguro nila ang ganito. Tch!

"But I'm not yet sleepy." Sabat ko sakanya. I heard him mumble something that made me confused.

"What is it?"

He shook his head and rested his head again on my shoulder. Pinukos ko nalang yung paningin ko sa pinapanood naming palabas.

Andito kami ngayon sa loob ng theater room nina Kris. It's very huge that in our house kaya nakakapanibago. Iba rin ang kanilang mga disenyo sa paligid.

Inisa isa ko naman silang tinignan. Sina Gin, Marc at Kris ay kasamang nakaupo sa may carpet floor habang may hawak hawak na mga pagkain. Si Jake naman ay naka upo sa isang single couch sa harap ng center table na nakalagay lahat ng mga pagkain doon.

Ano paba ang iba sakanya? Halos halata na nga ang motto niya sakanyang buhay.

#FOODISLIFE

"Baby, I'm very sleepy.." He whisper and tightened the grip of hid hand on mine. Hindi ko naman mapigilang mapatingin sakanya. I really adore him.