Το αμαξι αυτων που τους κυνηγουσαν τρακαρε σε κατι δεντρα και χαλασε εντελως. Ο οδηγος ηταν σιγουρα νεκρος. Τον ειχε πετυχει.Ο Αρης μπηκε ξανα μεσα στο αυτοκινητο και πηρε τον ελεγχο του τιμονιου απο τη Μαρια .Οδηγουσε μονο με τον ενα χερι και προσπαθουσε να κανει κατι για να σταματησει την αιμοραγια του αλλου.
"ΑΡΗ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ??" ρωτησε τρομαγμενη η Μαρια μολις συνειδητοποιησε πως ο Αρης ηταν τραυματισμενος."Μια χαρα." "Οχι δεν εισαι μια χαρα. Αιμοραγείς!" Η Μαρια αρχισε να ψαχνει για επιδεσμους. "Που ειναι οι επιδεσμοι?"τον ρωτησε ταραγμενη. Οι κινησεις της ηταν πολυ βιαστικες. Τα χερια της ετρεμαν και εψαχνε παντου." Μαρια τελειωνε. Ειμαι καλα."της ειπε. Δεν ηταν ομως. Το χερι του βρισκοταν σε πολυ κακη κατασταση."Αχ τους βρηκα!" Η Μαρια εβγαλε τους επιδεσμους απο ενα ντουλαπακι στο αυτοκινητο και προσπαθουσε να τους τυλιξει γυρω απο το χερι του Αρη.
"Στασου Μαρια." της ειπε ο Αρης και εκανε μια πολυ αποτομη στροφη σε ενα στενο δρομακι που ηταν διπλα στον κανονικο δρομο."Γιατι παμε απο εδω?" "Λιγοι και καλο τον ξερουν αυτον τον δρομο. Παω απο εδω μονο για να ειμαι σιγουρος πως δεν θα μας ακολουθησει κανεις."
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ηταν ενα στενο ερημικο δρομακι στη μεση του πουθενα. Δεντρα υψονονταν στο πλαι του και το κλιμα που επικρατουσε εκει ηταν αρκετα ανησυχιτικο
Ο Αρης παρκαρε σε μια ακρη ωστε να μπορεσει η Μαρια να δεσει τους επιδεσμους. Τα λεπτα χερια της χειριζοταν πολυ καλα τους επιδεσμους. Τους περασε πολλες φορες γυρω απο το τραυμα του και αυτος την παρατηρουσε. Το γεγονος οτι αυτη ηταν μισογυμνη ηταν πολυ αβολο και για τους δυο. Ο Αρης προσπαθουσε να μην την κοιταζει. Παρατηρουσε τις κινησεις της. "Ειναι πολυ σφικτα."της παραπονεθηκε. " Δεν θα σταματησει αλλιως η αιμοραγια. Και απο οτι φανταζομαι εχουμε πολυ δρομο ακομα μεχρι τον προορισμο μας."του ειπε. "Εχεις δικιο. Θα μαστε εκει το ξημερωμα περιπου. Μπορει και αργοτερα.Ξεκιναω τωρα που τα δεσες. Δεν εχουμε χρονο για χασιμο"
