Το μυστικό της Εσμεράλδας

"Τρεχα!"

Η Μαρία σκαλωσε για λιγο. Προσπαθουσε να κανει το ταραγμενο μυαλο της να καταλαβει τι εννοουσε ο μυστηριος ξενος. Μια περιεργη σιωπη δημιουργηθηκε μεταξυ τους. Συντομα ομως εσπασε απο επαναλαμβανομενους δυνατους χτυπους στην πορτα και αγριεμενες αντρικες φωνες.

"Μισό λεπτό!" ξεφωνισε ασυναισθητα η Μαρια.

"Μα τι κανεις?!?!" Της ψιθυρισε αγρια.

"Δεν μπορει να μην ειναι οι μπατσοι. Λυσε με τωρα να παω να ανοιξω."

"Το εννοουσα. Μην το κανεις αυτο."

"Δεν σε εμπιστευομαι νταξει?"

[Φωνες απο εξω:]
Κοπελια περιμενουμε!

Οι χτυποι ολο και δυναμωναν και σιγα σιγα η Μαρια εχει αρχισει να καταλαβαινει πως δεν προκειται για αστυνομικους.

"Κοιτα..ξερ πως δε με εμπιστευεσαι αλλα εγω ειμαι για το καλο σου εδω."

Ο ξενος την λυνει και αυτη σηκωνεται.

"Ακου. Θελω να βρεις τροπο να πηδηξεις στο διπλανο σπιτι απο το παραθυρο. Οι πορτες ειναι ανοιχτες. Κατεβα κατω και τρεχα σε εκεινο το στενακι απεναντι. Οτι και αν γινει μεινε εκει."

"Μα--"

"Δεν εχει μα. Θα σε σκοτωσουν!"

[Φωνες απο εξω:]
Αφου δεν μας ανοιγεις εσυ...θα ανοιξουμε μονοι μας.

Πριν καν το καταλαβουν, τρεις ανδρες ειχαν σπασει την πορτα και ειχαν μπει μεσα.

"Τρεχα!" της ειπε.

Ο ενας ανδρας αρχισε να την κυνηγαει. Πηγαν στην κουζινα και αυτη ατρπαξε οσο πιο γρηγορα μπορουσε το μπουκαλι μιας τελειωμενης μπυρας απο το παγκο και του το εσπασε στο κεφαλι ριχνοντας τον κατω αναισθητο.

Ο αγνωστος παλεψε με τους αλλους δυο οι οποιοι για καλη του τυχη δεν φανηκαν οσο δυνατοι οσο εκεινος. Τον ενα καταφερε να τον ξεκανει εντελως ενω με τον αλλο παλεψε αρκετα αγρια.Τοσο που η μαχη οδηγηθηκε εξω στο δρομο.

Οι δυο ανδρες φαινοντουσαν απο το σημειο στο οποιο κρυβοταν η Μαρια. Ηταν φοβισμενη. Ειχε βαλει τα κλαματα και εριξε μια κλεφτη ματια στο σημειο που βρισκονταν οι ανδρες. Γυρισε αμεσως το κεφαλι της και αρχισε να προσευχεται απο τον τρόμο που την κυριευε.

Μολις λιγα λεπτα πιο μετα η μαχη τους τελειωσε.

                                       🔫Μπαμ🔫
Μόνο αυτό ακούστηκε. Ενας ξαφνικος ηχος που η Μαρια ηξερε πως δεν θα ηταν για καλο.Το κλαμα της δυναμωσε. Δεν ηθελε καν να γυρισει να κοιταξει τι ειχε γινει. Προσπαθουσε να συγκρατησει τους λυγμους της αλλα δεν μπορουσε.

Επειτα ακουσε αργα βηματα. Εμεινε εκει απροστατευτη χωρις να ξερει τι την περιμενε.

"Ε-Εγω ειμαι."