Το μυστικό της Εσμεράλδας

Η άφιξη στο κρυσφηγετο

Η Μαρία εγειρε προς τα πισω το καθισμα και ξαπλωσε. Χρειαζοταν υπνο,της ειχαν συμβει ηδη παρα πολλα σε μια μερα.

Άρης:

Τι μερα και αυτη...Δεν εχω ξαναζησει τετοιο πραγμα...Ουτε η αποστολη με τα παρανομα δεν ηταν ετσι. Σκοτωσα τεσσερις ανθρωπους μεσα σε ενα βραδυ αλλα καταφερα να σωσω τη Μαρια. Σκεψου θετικα ρε Αρη. Εσωσα μια αθωα κοπελα που δεν εχει φταιξει σε τιποτα και σκοτωσα τεσσερις μαλακες που ζουσαν παρανομα και εγιναν δολοφονοι αθωων ανθρωπων.Ααα για δες *κοιταει το μπρατσο του* η αιμοραγια σταματησε. Ειχε δικιο η Μαρία."Μπραβο σου ρε Μαρια"Κοιμαται βαθεια. Δεν ακουει τον ψιθυρο. Καημενο κοριτσι. Πρεπει να ναι εξαντλημενη, δεν τα χει συνηθισει ολα αυτα. Αχ δεν προλαβε καν να αλλαξει πριν και εχει μεινει με το εσωρουχο. Θα της ριξω κατι πανω της να μην κρυωνει. Ή μηπως οχι?😏Τι λεω ο μαλακας τετοια ωρα?Οι πονηραδες με μαραναν.. *Την σκεπαζει με το μπουφαν του* Οριστε. Κοιμησου τωρα Μαρια. Αρκετα ειδες αποψε.

Ο Αρης συνεχιζει να οδηγα εξουθενωμενος μεχρι το επομενο πρωι που εφτασαν σε μια μικρη πολη. Ο ηλιος ειχε μολις αρχισει να βγαινει και το κρυο της προηγουμενης βραδιας σιγα σιγα εξαφανιζοταν. Γαυγισματα σκυλιων και φωνες ανθρωπων ξυπνησαν τη Μαρια. Οταν ξυπνησε ενιωθε σαν οτι εγινε χθες να ηταν ενας ασχημος εφιαλτης μα με το που αντικρισε τον εξουθενωμενο Αρη διπλα της εχασε αυτη την ελπιδα.

Ο Αρης περασε καποια στενα δρομακια και βρεθηκαν σε ενα πετρινο κτηριο.

Μαρία:

"Εδώ ειμαστε."γυρισε και μου πε ο Αρης. Φαινοταν ανακουφισμενος. Εκει ηταν οι δικοι του αρα είμασταν ασφαλείς. Πηγα να κατεβω το αυτοκινητο μα δεν το εκανα οταν ακουσα τον Αρη να λεει: " Ετσι θα κατεβεις?". Κατάλαβα αμεσως για τι πραγμα μιλουσε. Αρπαξα απο το σακιδιο ενα φουτερ και το εβαλα για να κρυψω τη γυμνια μου που εντελως ασυναισθητα ειχα αποκαλυψει στον Αρη το προηγουμενο βραδυ. Εβαλα και τις αρβυλες μου και βγηκα απο το αυτοκινητο.

Με συνοδευε ο Αρης. Μπηκαμε μεσα και ολοι τον καλωσορισαν. Κανενας δεν προσεξε το τραυμα του. "Μα καλα ολοκληρο χτυπημα και δεν το προσεξε κανενας?!" απορησα. Αυτος γελασε. Του φαινοταν αστεια η απορια μου. "Ολοι το προσεξαν. Εδω ομως χτυπαμε ολοι συνεχεια."μου απαντησε δειχνοντας τους ανδρες που ειχαμε διπλα μας.Προς μεγαλη μου εκπληξη ηταν ολοι χτυπημενοι.

Ανεβηκαμε κατι σκαλες και πηγαμε σε ενα δωματιο απο τα πολλα που υπηρχαν εκει.Εκει μας περιμενε ενας κυριος γυρω στα 55.

" Γεια σου πατέρα "