The Death Cure (TMR) VOLTOOID

P13

Ik open voorzichtig mijn ogen, die gelukkig niet door fel licht worden beschadigt. Als ik om me heen kijk ben ik op een onbekende plek. Ik zit binnen een seconden recht op. WCKD heeft me toch niet te pakken? Mijn hartslag wordt rustiger wanneer ik Thomas op een bankje naast me zie zitten. "Thomas?"vraag ik. "Waar is de rest?"vraag ik meteen. "Hiernaast"zegt hij. "Wat is er gebeurt?"vraag ik. "Wat weet je nog?"vraagt Thomas. "Ik weet dat van de Right Arm, dat WCKD ons heeft aangevallen en mij en Minho hebben meegenomen" "je weet wie Minho is?"vraagt Thomas. "Ja duh, jij ook?"vraag ik. "Vertel verder"zegt Thomas. "Ik zat in een trein, waar Minho ook in zat. Maar.."zeg ik "maar wat?"vraagt Thomas. Ik blijf stil. "Wat? Wat is er gebeurt?"vraagt Thomas. "Ik liet hem achter! Ik heb hem achter gelaten, dankzij mij is hij in de problemen. WCKD heeft hem, Thomas we moeten iets doen?!"zeg ik in tranen. "Geen zorgen, we hebben een plan"zegt Thomas. "We? Is alles oké met Newt?!"vraag ik. "Kijk maar in de kamer ernaast"zegt Thomas. Ik wist niet hoe snel ik uit het ding moest klimmen waar ik in lag. Brenda, Frypan en George stonden tegen de muur tegen over de plek waar ik uit kwam. "Gelukkig zijn jullie ook oké"zeg ik en geef ze een knuffel. Thomas komt naast me staan. "Is ze weer de oude?"vraagt Frypan. Vanuit mijn ooghoek zag ik een blond harige jongen stil staan. Ik hoefde niet te kijken wie het was. Ik herkende de manier waar hij op liep uit duizenden. Ik rende naar hem toe en hij ontving me met open armen. Ik hield hem zo hard vast. En het was zo fijn. Het leek alsof onze harten elkaar aanraakten. Ik pakten zijn hoofd en we keken elkaar diep in de ogen aan. "Ik dacht dat je een Crank was geworden"zeg ik en leg mijn hoofd wee op zijn schouder. "Wat?"vraagt hij. "Nou toen ik aan het slapen, ofzo was, had ik een droom dat je op de grond lag en smeekte dat ik je dood moest maken. "Geen zorgen daarover het was maar een droom"zegt Newt en kijk gespannen naar Thomas. "Maar je weet toch dat sommige dromen van mij uit kwamen?"vraag ik. "Dat was in de Maze, dat was tijden geleden"zegt Newt. "Kom op, we moeten je aan iemand voorstellen"zegt Thomas en loopt voorop. We kwamen bij de volgende ruimte en Theresa zat vastgebonden op een stoel. "Wiens idee was dat?"vraag ik. "Gally's"zegt Thomas. "Maar hij is toch.."zeg ik. "Nee,dat is hij niet"zegt Newt en beide pakken ze mijn armen vast. "Waar is dit voor?"vraag ik. "Zodat je hem geen pijn gaat doen"zegt Thomas. "En als je het toch wilt doen Thomas was je voor"zegt een stem die ik liever niet hoor dan wel. Het lijkt alsof hij uit het niets naast Theresa vandaan komt. "Maar dat betekent niet dat ik niks zal doen"zeg ik en kijk hem kwaad aan. "Daar heb je me even teleur gesteld"zeg ik en kijk Thomas aan, ik probeer los te komen uit de handen van Newt en Thomas. Zonder succes. Maar ze zijn mijn benen vergeten. En Gally staat precies dichtbij genoeg om hem in zijn ballen te trappen. "Ik zei toch dat we haar benen vast moesten houden"zegt Frypan.

Gally staat op van zijn ongeluk. Wat hij heeft verdient, ik had dood kunnen zijn. Hoe dan ook, we hebben het plan doorsproken en we maken ons klaar. Newt en ik zitten samen bij elkaar. Iets klopt er niet, het lijkt alsof hij iets verbergt. "Wat is er aan de hand?"vraag ik. "Wat? Niks"zeg hij snel. "Weet je het zeker?"vraag ik.  "Ja"zegt hij. "Als er iets is.."  "ik zeg toch dat er niks aan de hand is"zegt Newt geïrriteerd. "Oke dan"snauw ik hem toe en loop weg. "Alles oke tussen jullie?"vraagt Thomas. "Hij is denk ik een beetje boos, verders niks"zeg ik. Maar in mijn achterhoofd weet ik dat dat het niet is. Maar ik moet me bij het plan houden.