The Death Cure (TMR) VOLTOOID

P6

Hoewel het al uren lijkt dat ik gelopen heb, ben ik eindelijk in de stad. En de mensen die ik net zag, zijn nergens te bekennen. Voorzichtig loop ik naar binnen en probeer te doen alsof ik erbij hoor. Achter me komt een auto. Met was mensen erop, de voorste zegt wat door een megafoon. "Wij zijn de stem van de stemlozen. Zij verstoppen zich achter hun muren. Denkende dat ze de remedie voor zichzelf kunnen houden. Terwijl ze ons zien vergaan en rotten. Maar er zijn meer van ons dan van hun. En ik zeg dat we in opstand komen en terug nemen wat van ons is. Klinkt een stem door de stad. De persoon die achterop zat bleef naar me kijken. Alsof hij me herkende. Terwijl de auto verder rijd, blijft de persoon me aankijken. Mijn gedachte gaat naar een helikopter boven me. "Laat ons binnen"zeggen de burgers. Ze staan voor een border van kleine muren. "Dat is het dat is onze weg naar binnen"zegt een bekende stem. Ik draai me om en zie dat het het zelfde groepje als toestrak is. Een paar meter hoor de opening van de muur, staan een paar zielige ijzeren paaltjes. En een groep mensen die dingen gooien, maar niet verder komen dan 2 meter. Ik loop achter het groepje aan, en merk dat we worden in gesloten door mensen die net op de auto zaten. Opeens is iedereen stil, en kijkt naar de opening van de muren. Er komen joekels van geweren tevoorschijn. Wanneer ze beginnen te vuren, rennen mensen weg. Sommige mensen vliegen wat meters in de lucht, door de munitie wat die dingen afvuren. Het groepje loopt wat meters voor me en wordt in een auto gestopt. Het lijkt alsof er een alarm in me af gaat. Alsof ik achter ze aan moet gaan. Ik maak een weg op een huis en ren zo de 2 busjes achterna. Wanneer ze buiten de muren zijn, spring ik zachtjes op het achterste busje. En zorg dat ik er bovenop kom te staan. Blijkbaar ziet het voorste busje dat en want van het busje waar ik op zit klimt er iemand uit het raam van de bijrijdersstoel. Ik pak zijn geweer, duw die omhoog tegen zijn gezicht en trap hem van het dak af. De 2 bussen remmen en ik val via de voorkant van de laatste bus af. Zo met mijn hoofd tegen de achterkant van de voorste bus. Binnen een seconde ben ik omsingeld, maar niemand van dat ene groepje staat erbij. "Laat haar, ze komen achter ons aan"zegt iemand die achter de stuur zit van hert eerste busje. "We kunnen haar hier niet achter laten"zegt weer iemand anders. "Ze haar in de bus"zegt iemand. Ik wordt bij mijn armen vast gepakt, ik laat mijn pistool uit mijn handen vallen. "Weet je dat wel zeker, dat je me zo wilt pakken?"vraag ik. Maar geen reactie. "Oke dan"zeg ik. Beide armen trek ik naar achter, en mijn elleboog raakt de mannen in hun maag. Waardoor ik nu los ben. Snel pak ik mijn pistool weer. "Laat haar gaan, als ze slim is komt ze achter ons aan" zegt iemand. De mensen stappen weer in hun busjes en rijden ervandoor.