SERSERİ

8. Bölüm - İlk öpücük

Gecenin harika geçmesi dileğiyle yola koyulmuştuk. Berk arabayı Meriç 'e göre daha yavaş kullanıyordu.

Bu çocuğun Meriç 'ten daha kibar olduğu bir gerçekti. Ve benimde sürekli Meriç 'i düşündüğüm de apayrı bir gerçekti. Neden sürekli aklımda o vardı ki ?

O ahmak resmen beynime yerleşmişti. İlk buluşmamda bile sürekli Berk ve Meriç ' i karşılaştırmıştım. Buna bir son versem iyi olacaktı.

" Şey ben ilk gördüğüm andan beri senden hoşlanıyorum. "

Sessizliği bozan taraf o olmuştu. Bense susmakla yetinmiştim.

" Aslında Meriç denen o züppeyle sevgili olduğunuzu düşünüyordum. Ama Ezgi öyle bir şey olmadığını söyledi ."

Meriç ve ben , sevgili olmak . Bu beni heyecanlandırsa da saçma bir hayalden ibaretti. Meriç kimseyle sevgili olamayacak kadar ukala ve kendini beğenmişti.

" Hayır , kesinlikle öyle bir şey yok ". dedim kendimden emin bir ses tonuyla.

Berk'in yüzünde kocaman bir sırıtma oluşurken bende gülümsüyordum. Bu şekilde normal olmak hoşuma gitmişti. Meriç ile olduğum zamanlar daha çok sinirli ya da heyecanlı oluyordum. Şimdi ise rahat ve huzurlu gibiydim. Uzun bir zamandan sonra böyle hissetmek iyi gelmişti.

" Şu arkada ki araba bizi mi izliyor ? "

"Ne? Kim ? "dememle arkama dönmem bir olmuştu.

Aradaki beyaz bir arabaydı. Bu kesinlikle Meriç'in corolla 'sıydı.

Ne diye bizi takip ediyordu ki?

Yoksa beni kıskanıyor muydu ?

Demek okulun oradaki araba da onunkiydi. İlk başta umursamamıştım. O olacağını düşünmemiştım. Meriç ' in bizi takip etmek yerine bir fahişeyi becermesi gerekirdi. Ama bizi takip ediyordu.

Belli ki yine ' malımı kimseyle paylaşmam ' olayı başlayacaktı. Buna katlanmak istemiyordum. Onun aptal paylaşma sorunu artık sinir bozucu olmuştu.

Zaten aklımdan çıkmıyordu. Tam biraz huzur bulmuşken ya da biraz normal olmaya başlamışken o gelip herşeyin içine edecekti.

Neden sadece rahat bırakmıyordu ki ?

" Berk bu Meriç ! Arabayı durdur yoksa rahat vermez. Onunla konuşacağım. "

Berk'in yüzü solmuştu. Benimki de farklı değildi.

Meriç huzur kaçırma konusunda ustalığını sergiliyordu yine.

Berk agzında küfür olduğunu sandığım bir şeyler geveledikten sonra arabayı yol kenarına doğru sürdü. Arabanın tekerlekleri taşlı yolda ses çıkarıyordu. Araba durduğunda bizi takip eden corolla'da hemen arkadaydı.

Kalbim iki saat önceki ritmine dönmüştü.

" Berk sen burada kal "

" Tabiki de hayır , seninle geliyorum

"

"Peki sen bilirsin "

Bir de inatlaşma olayı çekecek halim yoktu. Arabanın kapısını yavaşça açtım. Şu işi hemen halledip ilk buluşmamın iyi bitmesini istiyordum.

Arabanın kapısını açmamla bir elin de aynı anda beni kolumdan tutup sürüklemesi bir olmuştu. Kolumda hissettiğim acıyla tiz bir çığlık atmıştım. Bu acı regl ağrılarımdan bile kötüydü.

" Bırak kolumu !"

Tabiki de umursamıyordu. Beni kendi arabasına fırlatırken sonunda kolumu bıraktığı için sevinmiştim.