Baş Haseki: Ayşe Sultan

Bölüm 16-Yükselmeden Düşmek

-Prenses Mahziba'dan-

Elleri saçlarımı iyice kavradığında nefesim tükenmek üzereydi bilinmeyen kişi tarafından.
Tam nefessizlikten bayılmak üzereyken saçlarımdan iyice tutup sudan kaldırdı ve şöyle konuşmaya başladı:

- Kurtlar sofrasına hoş geldin!

Dedikten sonra görmeme fırsat bile vermeden kayboldu..

•••
-2 Ay Sonra-
•••

O tehditten sonra biraz korkuyordum açıkçası.Ama hiç açık vermemeye çalışıyordum.Kösem Sultan'ın dairesine doğru giderken karnıma bir sancı saplandı.Her zaman olan sıradan ağrılardan sandım.Valide Sultanı selamladıktan sonra gözlerim kararmaya başladı.Hafif şişik karnımı tutarak yere yığıldığımda en son duyduğum şey cariyelerin sesiydi..

Bir ara bilincim yerine geliyor gibi oldu.Hekim kadınların seslerini duymaya başlamıştım ama anlamıyordum.Ardından hançer seslerine benzer şeyler geldiğinde,bana koklatılan şey ile yeniden bilincimi kaybettim.

•••

Uyandığımda karnımda olan şişliğin gitmiş olduğunu fark ettim. Telaşlanarak:

-Be..bebeğim.. bebeğim iyi değil mi?

Diye sorduğumda çevrede bulunanların sessizce birbirlerine baktıklarını gördüm.Hekimlere dönerek:

-Konuşsanıza! Niye susuyorsunuz!

O sırada Kösem Sultan konuşmaya başladı.

-Maalesef,düşük yaptın.Bebeği kaybettik.

Susmuştum.Şaşkınlığımı üzerimden atmam gerekiyordu.Zar zor ağzını açıp,donuk bakışlarım ve titreyen sesim ile konuşmaya başladım.

-Ayşe Sultan..O yaptı..

Dedim.Kösem Sultan'ın bakışları hala üzerimdeyken Atike Sultan:

-Saçmalama.Ayşe zinhar öyle bir şey yapmaz.

-Neden,neden yapmasın? Evladına,veliahdına rakip istemiyor.

dediğimde hekim kadın konuşmaya başladı.

-Zehirlenme,ilaç yahut başka bir şey sebep olmuş gibi görünmüyor.Kendiliğinden olarak,bebek yetersiz olduğu için düşmüş.

-İnanmıyorum size,hayır!

dedikten sonra yataktan fırladım.Odadan çıktığımda beni durdurmaya çalışıyorlardı.Lakin o kadar kolay olmayacaktı.Onlar da acı çekecekti.Hem de hepsi! Atike Sultan'da,Kösem Sultan'da,o Baş Haseki Ayşe Sultan'da!

•••

-...Ayşe Sultan Dairesi...-
-Ayşe Sultan'dan-

Dışarıdan gelen seslerle Nihal'e seslendim.

-Nihal! Neler oluyor?

-Bilmiyorum sultanım.Öğreniriz şimdi...

Der demez Mahziba'nın daireye girmesi bir oldu.Yanımda koşturan iki buçuk yaşına basmış olan Mehmed'im bana doğru koşarak sarıldı.

-Destur hatun! Nasıl bu şekilde daireme gi..

-Sen yaptın!

Dedi öfke ve intikam bürümüş gözleriyle..

-Neyi?

-Bebeğimi sen öldürdün!

-Ne diyorsun sen saçmalama.

-Senin bu masum numaralarına herkes inanır..Ama ben asla!

-Ne saçmalıyorsun? Ben daha yeni öğreniyorum bebeğini kaybettiğini.

-Beni anlamıyorsun,anlayamazsın.

Diye bağırdığında devam etti.Mehmed'e dik dik bakarak:

-Ama şimdi anlayabilirsin!

Diyerek oğlumu benden sertçe çekti ve kendine doğru çekip sıkı sıkı tuttu.

-Ne yapıyorsun sen ya? Bırak oğlumu!

-Bak,nasıl korktun,böyle oluyor işte.Sen benim doğmamış umutlarımı elimden aldın.Şimdi sen de böyle kahrolacaksın.

-Aptallaşma! Oğlumu bırak!

-Noldu Baş Haseki? Bak veliahdının,oğlunun kaderi benim elimde.

-Mahziba,oğlumu bırak beni al.

-Neden yapayım? Bu kadar canımı yakmışken,neden ha? Benim doğmamış bebeğimi almışken neden sen aynı ateşlerde yanmayacaksın?

Dedikten sonra Kösem Sultan:
-Mahziba,çocuğu bırak.

-Hayır,o da aynısını hissedecek.

-Evladını Ayşe öldürtmemiş Mahziba.

-O yaptı,biliyorum.Hepiniz inkâr etseniz bile ben biliyorum!

Dedikten sonra oğlumun ağzını ve burnunu eliyle kapayarak nefessiz bırakıyordu.Hemen telaşlanıp elim ayağım titremeye başlamıştı.

-Mahziba,bırak oğlumu ne olur!

Diye son çare bitkin sesimle,ağlarken yere çökmüştüm.Atike ile Kösem Sultan'da beni teslim etmeye çalışıyordu.Aynı zamanda oğlumu ellerinden almaya çalışan ağalar ile cariyeleri Mahziba uzaklaştırıyordu.Oğlumun çırpınışları yavaş yavaş biterken daha da yere çökmüştüm.Son anda duyduğum ses umut ışığı olmuştu..

-Mahziba!

Bölüm sonu 💫 Sizce neler olacak,bölüm nasıldı? Düşüncelerinizi ve votelerinizi bekliyorum ❤️