Melancholy Of Us

Melancholy 6

Chapter 6

I took a sip from my chocolate drink while reading the book I bought yesterday. The story's about a girl who's writing a letter for the guys she loved, her own version of moving on. It got sent out by someone, so now she's dealing with this lacrosse player to be in a fake relationship after she kissed him on the hallway to avoid his first love, her sister's boyfriend.

Ilang ulit akong napangiti dahil sa kilig. I saw this book yesterday in bookstore, so I immediately purchased it. It's a famous book. Everyone's recommending it, so I gave it a try. May movie narin nito and I'm looking forward to finish this book and watch the movie on Netflix.

"Aidee."

Inangat ko ang tingin ko kay Klein na may nakasabit na headset sa kaniyang leeg. Kaming dalawa lang ang nandito sa club room dahil ang iba ay may klase pa. Kaming dalawa lang ang mayroong bakante sa mga oras na 'to.

Wala ang AP at Science teacher namin kaya naisipan kong magstay muna sa club room. Sa kaso naman ni Klein, hindi ko alam kung bakit may bakante siya ngayon.

"Hmm?" I asked, looking back at the book to continue reading.

"May extra pen ka ba diyan?"

Tumayo si Klein at kinuha ang bag niya sa sofa. May klase na ata siya, so I set the book aside and took out my blue pencil case from my bag. Kinuha ko ang isang black ballpen at binigay 'yon sa kaniya. I have lots of pens, so I didn't bother lending one to Klein.

"Thanks! Ikaw na bahala dito, ah?"

"Sure. Ingat." 

I heard the wooden door swung open, and closes. Bumalik ako sa pagbabasa nang may naramdaman akong presensya. 

"Yow, Apat Mata!"

They're here inside, for the first time. 

Inipit ko ang bookmark sa gitna ng pahina ng libro kung saan ako huminto sa pagbabasa. Maingat ko 'yong inilagay sa bag ko at hinarap silang tatlo.

Keith, Kurt and Duke. Hanggang ngayon, hindi parin namin mahagilap si Mike. It's been a week since the school started this second sem. Hanggang ngayon rin ay hindi parin nagiging maayos ang paa ko pero nakakapaglakad pa naman ako. 

"Have you found any traces of Mike, yet?" Inangat ko ang tingin ko sa kanila at nakita ko ang dismayadong iling ni Keith.

Bahagyang bumagsak ang balikat ko. Duke was just sitting on the table, si Kurt naman ay nakayuko.

Bakit ayaw magpakita ni Mike sa 'min? Did he already disappeared? Dahil sa tagal naming paghahanap sa kaniya, nakipagtulungan narin sila sa iba pang multong palaboy-laboy para mahanap si Mike. Pero wala parin.

While I, on the other hand, was still trying to figure out his mission. Napuntahan ko na rin ang lugar kung saan siya napaslang. Bumisita rin ako sa bahay nila para personal na humingi ng tawad kay Mrs. Miller dahil hindi na ako nakabalik pa sa pagtrabaho sa kaniya dahil sa nangyari sa paa ko at para makahanap ng clue.

I found nothing, I can't figure out his mission. Habang busy ako sa kaniya ay inaalam ko rin ang kay Mama, para tuluyan na siyang mamayapa bago mahuli ang lahat. 

"Don't worry too much. Kami na ang bahala sa paghahanap sa kaniya while you're doing your job, too."

Tumango-tango ako sa sinabi ni Duke at pinanood siyang bumaba mula sa pagkakaupo sa ibabaw ng lamesa.

"Hindi naman ako sumusuko. I hope we can find him."

Biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Joyce at binati ako. Muli kong hinarap silang tatlo at sumenyas silang aalis na, so I nodded and head back to my seat.