Yasemin (Tamamlandı)

Kocasıyım

Akşam olmak üzereydi ve Yasemin ortalıkta yoktu Aras daha da meraklanıyordu bütün günü boş geçmişti. Sabah olanları düşündü sürekli herşeyi bir sinirle söylemişti ve Yasemin üzülmüştü.  Biliyordu onda kaçmak için gittiğini.

Kapı açıldığında yerinden fırladı Yasemin gelmisti ve bitkindi. Karşısında yorgun gozlerle bakıyordu .

"Yemek yedin mi?"

Yasemin bu soruya tek kaşını kaldırıp öylece bir süre bakıp cevap verdi. Aslında cevap vermek bile istemedi ama vermiş bulundu bir kere.

"Uyuyorum ben yorgunum"

Merdivenlerden zorlukla çıktı Aras ise onun ayakta bile duramayışını izliyordu bu kızla fena işi vardı.

Bir süre sonra o da yukarıya çıktı Yasemin öylece yatmıştı yatağa biliyordu üzerini bile örtmeye tenezzul etmeyecegini.

Aras yatak ucundaki örtüyü alip üzerini örterken ateşi olduğunu fark etti.

"Gezdin tabi dağ bayır çarptı hava hanım efendi."

Ama kıyamıyordu onun öyle ateşler içinde yatmasına. Asagı inip dolaba baktı işe yarar bir ilaç onu da bulamadı ne gezer dağ evinde ilaç?

Yukarı çıkıp tek çareyi duş aldırmakta buldu. Önce oturtturdu sonra üzerindekileri çıkartmaya başladı baygındı halsizlikten sayıklıyordu. Daha iki gün önce evlendiği kızı soyuyordu şuan.

Kucağına alıp banyoya götürdü kucagında çırıl çıplaktı ama bakmaya cürret edemiyordu ılık suyun içine sokup ateşinin düşmesini bekledi.

"S-soğuk...Hakan'ım bu çok soğuk üşüyorum."

Aras sinirlerine yine hakim olamıyordı bu kadın içindeki ateşi harlayıp duruyordu, yarasına tuz basıyordu. Gözlerini kapatıp sakinleşti.

"Tamam geçecek birazdan"

Aras suyu kapatıp havluyu askıdan aldı ve gözlerini kapatıp uzerine sardı. Odaya getirdiginde üzerine iç çamaşırlarını giydirmek istemedi ve direk bol eşofman altı ve üzerine kendinin bol tişörtlerinden birini geçirdi.

Saçlarını kurularken Yasemin'in sayıklamasını dinlemeye karar verdi.

"Özür dilerim..."

Aras gülümsedi 'sabah olanlar için özür diliyor' dedi içinden ve kadinın saçlarından öptü.

"Keşke giderken yaninda beni de götürseydin. Seni bu kadar özlemek istemezdim"

Kim nereye gitmisti? Hakan gittigi gün Yasemin'in ağlamasına göz yaşlarına ragmen burada annesini emanet edebilecek kimsesi yoktu ve onu ardında bırakmak zorunda kaldı.

Komodinin uzerinde çalan telefonla Aras Yasemini yatırıp telefonun ekranıns baktı Hakan'ım arıyordu açıp açmamak konusunda tereddüt etti. Ve açmadı Yasemin eger birgün kendinden bosanırsa sevdigi adamla mutlulugu bozulmasın istedi.

Yasemin'le boşanma düşüncesi bile canını sıkıyordu. İçine öküz oturuyordu.

"Üşüyorum"

Mızmızlanan kızın atesine baktı düşmüştü tam istediği gibi üzerine batteniyeyi örtüp yanına geçti ve onu izlemeye başladı kirpikleri çok güzeldi, dudakları çok güzeldi...

Yasemin yan dönmesiyle koluna yatmıştı Aras kolunu çekemedi uyanmadan kalksa iyi olurdu ama kolunu çekemiyordu.

"Alın götürün hanım efendi kolumu sevdiyseniz sizin olsun."