Yasemin (Tamamlandı)

Büyük Sır

Aras odaya girdiğinde Yasemin'i uyurken buldu bacaklarını kendine çekmiş küçücük olmuştu koca yatakta yanına yatmaktan çekiniyordu çünkü sabaha Yasemin utanarak kalkardı ve nasıl karşılardı bilemedi.

Yasemin'in üzerini örtüp kabepeye baktı dün gece beli ağrımıştı burada başka çeresinin olup olmadığına bakmak için odadan çıktı bu odanın merdiven bitiminin sagında Yaseminle kaldıkları oda vardı solunda da kapısı kapalı biryer tam ortada da banyo karşı odaya girmek için yeltendi ama kapı kilitiydi. Ve daha tuhaf olanı kapının yanında ki ayaklı çiçek vazosunun içindeydi anahtarı çiçeğin dibinden anahtarı alıp kapıyı açtı. Içerisi naftalin kokuyordu havalanması için pencereyi açtı Yasemin'in odası gibiydi içi etrafa göz gezdirdi ama burası neden kilitliydi?

Yatagın örtüsünü açıp içine girdi. Uyumak istiyordu ama Yasemin'i düşünmekten uyuyamıyordu. İlk gördüğü an aşık olmuştu ona gozlerindeki maviliğe o mavilikte bogulmak istedi ve saatler sonra tavanı izleye izleye uykuya daldı.

Sabah kafasında bir cırlama belirdi Yasemin'in sesiydi ve korkmustu birsey oldu diye uyandığında kapıda alev saçan gözlerle Yasemin bekliyordu.

"Senin bu oda da ne işin var?"

Aras sersemleyip ona baktı. Böyle birsey demesini beklemiyordu.

"Yanında mı yatmamı isterdin?"

Yasemin burnundan soluyordu hemde kırmızı gormüş boğa gibi.

"Bir insan kapısı kilitli odayı neden açar? Çık bu odadan. Hemen çık sana kim dedi bu odaya girebilirsin diye."

Yasemin ağlamamak için kendini zor tutuyordu içi çok yanıyordu bu adamın Hakan'ın odasına girmesini kaldıramadı. Elleri titriyordu odanın kapısını açık gördüğü andan beri ayakta duramıyordu.

O sırada Aras gece fark etmediği şeyi yeni fark etti komodinin üzerinde Yasemin'le Hakan'ın fotografı vardı. Bu evin bahçesinde Yasemin onun sırtına binmiş ve kollarını açmış uçuyor gibiydi ve en büyük detay Yasemin'i hiç böyle gülerken görmemişti. Fotoğrafı eline alıp kızın karşısına dikildi.

"Sevgilin mi Yasemin? Bu oda ikinizin mi? O yüzden mi bu kadar delirdin? Birlikte  buraya kaçardınız tabi degil mi? Aynı evde aynı odada belki de..."

Yasemin'in  Aras'ın tüzüne indirdiği tokatla adam dişlerini sıktı iyice sinirliydi ve patlayacak yer ariyirdu şuan sinirinden Yasemin'in canını bile acıtırdı ama pisman olurdu kendini affedemezdi. Yasemin ise suan ağlıyordu gözlerinden tek tek damlalar düşüyordu. Aras'ın söylediklerini kulağı duymuyordu ve kendine dediklerini yediremuyordu.

"Bu düğün olursa, kızım sevmediği adamla evlenirse boşarım seni Yasemin'i de alır giderim! Arkama bile bakmam."

Gece uzundu evin içi kıyamet gibiydi ve Hatice Hanim kocasına tükürüyordu bütün sinirini.

"Evlenecek Hatice babam öyle münasip görmüş karşı çıkamam"

Hatice hanım deliriyordu olanlara içini yiyordu bu adamın böyle davranması.

"Ararım Hakan'ı yaktırır yıktırırım ortalıgı bu konaktan eser kalmaz sen de babana o zaman hesap veririsin"

Kocasının kolunu tutup sıkmasıyla Hatice hanım korkmuştu canı açıyordu ellerinin arasında.

"Eger öyle birsey yaparsan Hakan'ın babasının ben olmadığımı söylerim bak bakalım seni o zaman affeder mi bunca yıl soylemediğin için?"

Hatice hanım yıkılmıştı tokat atılmış gibi hissetti.

"Saçmalama yapamazsın öyle birsey"