MAHŞERE KADAR SEVMEK

KÖRDÜĞÜM

Kapı açıldı.İnce belli,saçlarıdalgalı biri kapıya dönük bir şekilde duran işte tam da oydu. Tam o an kışta yeşerdi tüm yapraklar.Ahmet'inmasasında Fatma'dan gelen mektuplar vardı.Yalnızca ona ait değil bütünhayranlarından gelen mektuplar sırasıyla okunmayı bekliyordu.Fatma ona yazdığımektupları görünce bazı hatıraları git gel yaptı beyninde.

Ne zordu kara sevda.Kavuşulması bu kadar güç müydü?Nerdeydin ey aşk bunca bekleyenin varken?

Fatma hatırlamak istemedi gerçekleri o an.Hatırlasaydı ne olurdu bilemiyordu?Onlara belki kavuşmak kördüğümdü.Ne hesabı vardı hayatın onlarla?Sabretmeliydi...

Yaradan içimize aşk koymuştu.Onu farketmekse bizde bitiyordu.Önce ona aşık olmuştuk sonra diğer sebeplere.Aşk maceramız büyük olanla başlayıp küçük şeylere doğru ilerliyordu.

Fatma,Ahmet'i görünce stüdyoda duramayıp hemen çıktı dışarıya.Sahi suçu neydi baharın çiçekler açarken?Ali olup bitene anlam veremeyip Fatma'nın ardından koştu.Fatma:

-Ali, buradan götür beni lütfen

-Olur...

Arabada radyoyu açtıklarında Ahmet ,Fatma'nın attığı mektuplardan birinde ki şiiri okuyordu:

''Masal değil bu anlatılanlar

İçi seni,dışı beni yakarmış

Ah kader

Kalbim yetişmiyor mutluluklara

Ağlayan sözlermiş hasretin ta kendisi

Yeşerdi gözyaşlarım

Nefesimde buruk hayaller

Hazan mevsimidir tüm hikayelerim''

Ali radyonun sesini kısarak:

-Ne güzel yazmış kim yazdıysa .Sen yazmışsın gibi aynı...

Fatma bu sözle yıkıldı.Beyni ve kalbi sıkışmıştı sanki. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

''Beni eve bırak Ali yalnız kalmak istiyorum'' diyebildi sadece.

Ali Fatma'yı eve götürdü.Fatma eve gittiğinde direk uyudu.Bugün onun için epey yorucu bir gündü.

Ali ise otel odasında bir orada bir burada dururken Fatma'ya olan duygularını ona açmaya karar verdi.