Yeni bölümm! VEEE VİDEOMUZ VAR!!11!11! PadfootxHilMur aşkım videoyu bu hikaye için yaptı <3 Umarım beğenirsiniz. Youtube kanalındaki diğer videolara da mutlaka göz atmalısınız. Ayrıca bu bölüm benim için 1.8 gibi özel. Yazarken iki gün geçti. Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorumm.
-Nil Teyze?
-Anne?
Karşılıklı isim söyleme merasimimizden sonra ben nihayet kendi ayaklarım üstümdeydim. Ne söyleyeceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Birbirimizi sevdiğimizi ve Barış'ın anlattığı kızın ben olduğumu söylesem mi yoksa saçma bir şey mi uydursam mı bilemiyordum. BARIŞ'IN KUCAĞINDA OLMAM NASIL AÇIKLANABİLİRDİ Kİ?
-Anneciğim şimdi sen düşünüyorsundur ne yapıyor bunlar diye. Sen şöyle geç salona otur ben anlatacağım sana.
Barış annesini salona gönderirken beni de mutfağa doğru çekti.
-İlişkimizi açıklamamı ister misin?
-Nasıl tepki vereceğini bilmiyorum ki. Kızar mı, sever mi beni?
-Ben seviyorsam o da sever, endişelenme.
-Sana güveniyorum, ne yapılması gerekiyorsa, içinden ne geliyorsa onu yap.
-Seni cidden çok seviyorum be Amazon.
Böyle şeyler söylemesine hala alışamamıştım, hep utanıyordum.
-Tamam hadi annen bekliyor içeride.
Heyecanlı bir şekilde Barış'ı sırtından itip salona yönlendirdim. Ben tekli koltuğa oturdum, Barış da annesinin yanına geçti.
-Başlıyorum?
-Başla oğlum.
-Ben sana hep anlatırdım, bir kızı seviyorum diye, geçenlerde İzmir'e gittim apar topar.
-AY YOK ARTIK! YAPRAAK? SEN O KIZ MISIN? ALLAHIM SANA GELİYORUM!
Ben gözlerim fal taşı gibi açık kalbim burnumda atarken Nil teyze kalkıp yanıma geldi ve bana sarıldı.
-Oğlumun kaderi olan kızla tanışıyorum resmen. Kaynana olmak için hazır hissetmiyordum zaten, annelik yapacağım ben sana canım kızım.
Bin bir türlü farklı duyguyu aynı anda hissederken ben de ona sarıldım.
-Eeee, gelin kaynana tanıştığınıza göre yemeğe geçebiliriz artık, ha?
***
Barış'la ben yemekleri hazırlarken Nil teyze bize "çocuğu ortaokul birincisi anne" bakışı atıyordu. Verdiği tepki beni çok mutlu etmişti ve birlikte geçireceğimiz dört sene için çok umutluydum.
Yemekten sonra salona geçtiğimizde hepimiz yorgun gözüküyorduk.
-Barış, antikacıdan aldığın kolyenin sahibi şimdi anlaşılıyor.
Ben aptalca sırıtıp Barış'a bakarken o da bıyık altından gülüyordu.
-E böyle kuru kuru mu oturacağız canım? Ben kahve yapıp geleyim. Nasıl olsun kahveleriniz?
-Annem şekerli içer, benimki de tuzlu olsun : )))
Nil teyze kahkahalara boğulurken ben de gülerek "bari annenin yanında rahat dur" bakışımı attım. Bu çocukla yaşlanamazdı insan. Resmen yanımda ölümsüzlük iksirim vardı. Barış'layken kendimi inanılmaz huzurlu hissediyordum.
