Resmen dedim ki ben eski Amazon kızıyım. Bildiğin gel eskiye dönelim dedim. İnanamıyorum kendime, bence benden başka bir ben var içimde, hep o söyletiyor bunları. Derin bir nefes aldıktan sonra kızarık yüzüme su çarptım ve koluma baktım. Cimcikleme işini biraz abarttım sanırım. Odama tekrar döndüğümde anlam veremediğim gülümsemesiyle annem bekliyordu:
-N’oldu ana kraliçe? İstanbul’a gittiğimde odamı toplamayacaksın diye seviniyor musun yoksa?
-Yok yook, yarın akşama uzun zamandır beklediğim bir misafir gelecekmiş, ona seviniyorum.
-Hayırdır? Kimmiş?
-Yaprak sen saf mısın çocuğum? Kendin çağırdın ya az önce Barış’ı, selam dedin hatta, selam söylüyormuş bana. Sen de annem dedin yemek dedin yanlış mı anladım ben? Ay Yaprak, yanlış anladıysam bile söyleme tamam mı anneciğim, biraz sevinmek istiyorum, yarın akşama kadar. Ben hazırlığımı yapayım, sen de çık dolaş, Barış gelmeyecekse bile yarın akşam söyle olur mu çiçeğim? Hadi iyi geceler sana.
Öpücükler bırakarak odadan çıkan ana kraliçemin arkasından şaşkın şaşkın bakıyordum. Yarın akşam için biraz üzüldüm. Hem annem için hem de..Imm.. Hem de öyle bir şey gerçekleşmeyeceği için.
Son zamanlarda Ali’yi aksattığım aklıma geldi ve mesaj attım. Yarın buluşmak istediğimi belirttiğim mesaja beş dakika sonra cevap geldi “ Tamamdır.”. Kendimi yatağa atıp yarın Ali ile konuşacaklarımı toparlamaya çalıştım. Zaten birkaç haftadır aklımdaydı bu konuşma. Son zamanlarda ilişkimizin durumundan hoşlanmadığımı anlatacak ve ondan da aynı tepkiyi alırsam ayrılmak istediğimi söyleyecektim. İçimden bir ses ondan da beni onaylayan şeyler duyacağımı söylüyordu. Arkadaşlığımız kaldığı yerden devam edecekti, sevgililik mevzusunu da yaşandı bitti olarak görecektik. Umarım işler istediğim gibi giderdi.
***
Eve dönüş yolunda az önce yaşadıklarımı düşünüyordum. Ali ile düşüncelerimiz karşılıklıymış ve ben aramasam o arayacakmış beni dün gece. Bu geceye aldığı Londra biletini gördüğümde neden olduğunu anladım. Diğerleriyle dün sabah vedalaşmış beni de en sona bırakmak istemiş, konuşacakları varmış. İster istemez gerilmiştim konuşmasını dinlerken ama sona geldiğinde içimden tanrıya şükrediyordum. Benim haftalardır planladığım ve stres olarak yapacağım konuşmayı öyle sakin ve dostça yaptı ki ayrıldığımıza üzülmedim bile. Veda vakti geldiğinde sarıldık ve birbirimizi hep arayacağımıza dair söz verdik. İlişkim bitmişti ama ben aşırı mutlu hissediyordum. Sanırım bu mutluluk eski Alikuşum’a kavuştuğum içindi. Eve geldiğimde açık olan camdan gelen sesi dinledim. Mutfaktaki annem aşırı enerjik bir şekilde türkü söylüyordu. Demek ki cidden hazırlanmıştı dünkü konuşmadan sonra. Anneme Barış’ın gelmeyeceğini nasıl söyleyeceğimi düşünürken oflaya puflaya kapıyı çaldım. Yüzüm yere dönük, mimik kontrolü yaparken kapı açıldı:
-Ana kraliçem ben geld-BARIŞ?!?!?!
Wifi bozuldu amaa ben bölümleri mailden kendime attığım için bu bölümü size telefondan internet pakedimin son damlalarını kullanarak atıyorum. Seviliyorsunuz xoxo
