["Just Serenity" İngilizce'dir ve "yalnız huzur" anlamına gelir.]
Oylamayı unutmayın! İyi okumalar.
Felix, annesi ve babasıyla beraber bilgisayarın başında heyecanla bekliyordu. Üniversite sınavının sonuçları bugün açıklanacaktı. Ailenin neşe kaynağı, yıllardır istediği üniversiteyi kazanamamışsa bir hayli üzülecekti.
Annesi içinden Tanrı'ya dualar ediyor, babası da güven verircesine omzunu sıvazlıyordu Felix'in.
Ekranda sonuç açıklandığında, oturduğu sandalyeden büyük bir sevinçle kalktı Felix. Bağırıp çağırmak istiyordu, "Kazandım" diye.
Mutluluğunu ailesiyle paylaştı. Bayan Lee gözyaşlarını tutamamış, oğluna duyduğu gururla birlikte ağlıyordu. Babası ise oğlunu öpüp ona övgü dolu sözler söylüyordu.
Felix'in aklına Hyunjin geldi. Aynı üniversiteyi istiyorlardı ve bunun için çok çabalamışlardı. "Umarım o da kazanmıştır" diyerek eline telefonunu aldı ve mesaj bölümüne girdi.
Siz : Kazandım!
Hyunjin : Kazandım!
Felix, attığı mesajla aynı anda gelen mesajı görünce sevincinden havalara uçtu. En yakın arkadaşı da kazanmıştı. Beraber hayal ettikleri üniversite hayatını yaşayacaklardı. Ortaokulda ve lisede birbirlerine nasıl destek oldularsa, üniversitede de öyle olacaklardı.
Ne kadar mutlu olduğunu düşündü, genç çocuk. Hemen gitmek istiyordu. Bir an önce yeni odasına yerleşmek, Hyunjin ile beraber geldikleri duruma gülümsemek istiyordu.
Ama acı gerçek sonradan aklına geldi.
Ailesinden ayrılmalıydı. Fakat o, 3 günden fazla ayrı kalmamıştı ki ailesinden. Her zorluk çektiğinde yanında olan ailesini nasıl bırakıp giderdi? Hasta olan annesini düşündü. Ya ben yokken, kriz geçirirse diye aklından geçirmeden edemedi.
İlk ana kadar mutluydu genç. Ama ayrılık fikrini sevmemişti. Ayrılıkları hiç sevmezdi ki. Narin kalbi dayanmazdı insanların birbirinden kopmasına. Ama bir taraftan da okumalıydı. Okuyup ailesini gururlandırmalıydı.
Gözlerinin dolduğunu hissetti. Annesine doğru döndü. Ağlamaktan gözleri kızarmış kadın, sevgiyle bakıyordu oğluna. Onu göndermek istemiyordu ama gitmeliydi. Okumalıydı.
Felix, yavaş adımlarla gidip annesine sarıldı.
-A..anne..
Bayan Lee sırtını okşadı oğlunun, yasemin kokusunu içine çekti.
-Baban.. Baban burada. Beni yalnız bırakır mı sanıyorsun?
İnanmak istedi genç. Hiçbir şey olmaz dedi. Hiçbir şey olmamalıydı.
-Ya o yokken..
Susturdu annesi. Güzel kokulu saçlarını öptü oğlunun.
-Hadi Hyunjin'e ve ailesine haber ver, bu haberi kutlamalıyız.
Duyduğuyla istemeden de olsa kalktı Felix. Annesinin yanağına sulu bir öpücük kondurup, telefonunu almaya gitti.
>>>>>>>>>>>>>>
Aileler arası tanışıklık, Felix ve Hyunjin'in küçük yaştan beri beraber olmasını sağlıyordu. Bu iki eski aile, yemek masasında oğullarının zaferini kutluyordu. Bay ve Bayan Hwang geldikleri gibi Felix'in boynuna atlamış, onu tebrik etmişlerdi. Tabi Hyunjin de, Bay ve Bayan Lee tarafından kıstırılmıştı.
Mutluydu iki aile de. Gülüyorlardı. Gülmek hepsine iyi geliyordu.
-Çocukların yurtlarını ayarlasak mı?
Bayan Hwang konuşmasıyla dikkatleri üzerine toplamıştı. Felix'in babası ona onay verip, telefonu eline almıştı.
-Şimdiden onları yurda kaydettirelim ki, sonradan odalar dolmasın.
İki genç birbirine bakıp gülümsedi. Yıllardır beraber kalacakları odayı hayal ediyorlardı. Sonunda o gün gelmişti işte.
Bay Lee, internetten numarayı bulup tuşladıktan sonra telefonu kulağına götürdü. Herkes pür dikkat onu dinliyordu.
-Ah merhaba. Ben üniversitenin yurdu için kayıt yaptıracaktım.
.....
-Odalar kaç kişilik acaba?
.....
-Anlıyorum. 2 kişilik olan bir odayı Lee Felix ve Hwang Hyunjin için ayırtır mısınız? Her ikisi de üniversiteye girmek için hak kazandılar.
.....
-Tabi ki. Teşekkür ederim. Kolay gelsin.
Gülümseyerek masaya döndü Bay Lee.
-Ayarlayacaklar.
Felix, babasının konuşmasıyla sol tarafında oturan arkadaşına döndü. Öyle güzel gülümsedi ki sarışın olan, Hyunjin bayılacağını hissetti.
Yıllardır içindeki tuhaf his yüzünden Felix'i görünce her daim mutlu oluyordu. Onu kendinden önce tutuyordu bazen. Hep kendine "dostluk" demişti. Gerçekten dostluk muydu bu?
**** Son ****
Yine götüm rahat edemedi yeni fic geldi o yüzden
eafnutt
