Marina |Book 1|

Κεφάλαιο 19: Ανησύχησα για εσένα!

-''Δεν μπορώ να ξαναγυρίσω στο ορφανοτροφείο. Όχι ότι δεν θέλω. Εκεί μεγάλωσα. Εκεί μου έμαθαν να προσεύχομαι και να αγαπάω τον Θεό, να σέβομαι τους ανθρώπους, να προστατεύω τα ζώα... Σίγουρα αν ξαναγυρίσω οι <<μαμάδες>> μου θα με δεχτούν με ανοιχτές αγκάλες, αλλά δεν θέλω να γίνομαι βάρος''.

-''Καταλαβαίνω... Δηλαδή κι εσύ δεν έχεις κάποιο μέρος να μείνεις... ένα δικό σου σπίτι... Είμαστε το ίδιο''.

-''Και εσύ Adam δεν έχεις πού να μείνεις'';

-'' Όχι... όπως σου είπα αυτό το σπιτάκι δεν είναι δικό μου. Εγώ ταξιδεύω συνέχεια. Κοιμάμαι όπου βρω''.

-''Ωωω... Μάλιστα''.

-''Οπότε, Marina, η γνωριμία μας... θα μείνει απολύτως μυστική''.

-''Απολύτως''!

Η νύχτα που πέρασε η Marina με τον Adam ήταν υπέροχη. Βλέποντας τα ξύλα να καίγονται στην φωτιά, του είπε πολλά πράγματα για τον εαυτό της. Τα παιδικά της χρόνια στο <<Children's Home>>, τον ερχομό της στην έπαυλη των Garners για να κάνει παρέα στα παιδιά τους, την τελική της κατάληξη ως υπηρέτρια, τον φόβο μήπως όταν γυρίσει πίσω την επιστρέψουν στο ορφανοτροφείο. Για ένα μυστήριο λόγο, παρ'όλο που μόλις τον είχε γνωρίσει, ένιωθε ότι μπορούσε να του εκμυστηρευτεί τα πάντα. Ένιωθε ότι μπορούσε να τον εμπιστευτεί.

-''Λοιπόν, από εδώ ξέρεις πώς να πας μόνη σου''; έκανε ο Adam στην Marina, ενώ στάθηκαν μπροστά από ένα ψηλό δέντρο.

-''Ναι, λίγα μέτρα από εδώ είναι ο πίσω κήπος των Garners'' έγνεψε καταφατικά το κορίτσι.

''Adam... πραγματικά δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω... Δεν υπάρχουν λόγια για να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου...''.

-''Marina, σου το ξαναείπα, δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Εγώ θα έπρεπε να σε ευχαριστήσω που σηκώθηκες το πρωί και έπλυνες τα ρούχα μου'' της είπε και γέλασε στο τέλος.

-''Χάρηκα πάρα πολύ που σε γνώρισα. Μακάρι...''

-''Θα ξανασυναντηθούμε'' την διέκοψε ο Adam.

-''Τι'';

-'' Έχεις πίστη''; και η Marina του έγνεψε καταφατικά.

'' Άμα το θέλεις πολύ και έχεις δυνατή πίστη θα ξανασυναντηθούμε. Στο υπόσχομαι'' της ψιθύρισε χαμογελαστά και η Marina βουρκωμένη, τον αγκάλιασε.

-''Σε ευχαριστώ και πάλι για όλα''.

-''Εντάξει μικρή μου, εντάξει'' και την χτύπησε απαλά στην πλάτη και η Marina απομακρύνθηκε από κοντά του.