Marina |Book 1|

Επίλογος

Γύρισε στο Κεντάκι, στο <<Children's Home>>, στο σπίτι της. Η κυρία Kate και η αδερφή Margaret ξαφνιάστηκαν με την άφιξή της, όμως την δέχτηκαν με μια μεγάλη αγκαλιά και με δάκρυα στα μάτια. Μπορεί όντως η Marina να αισθανόταν ότι τους γινόταν βάρος, αλλά είχε ανάγκη τις <<μαμάδες>> της. Είχε ανάγκη την αγάπη τους αυτή την δύσκολη περίοδο της ζωής της. Με τον καιρό, θα τους μιλούσε και θα τους τα εξηγούσε όλα.

Βρισκόταν στο μικρό δασάκι του ορφανοτροφείου. Βρισκόταν στην δική της περιοχή, στην δική της μεριά, στην μεγάλη Ιτιά, καθισμένη στα μεγάλα κλαδιά της. Είχε συνεχώς τα δάχτυλα του χεριού της τοποθετημένα στην αλυσίδα που κρεμόταν από τον λαιμό της, στην καρφίτσα του Πρίγκιπα της και το ξύλινο σταυρουδάκι που της είχε δώσει η κυρία Kate. Στα φυλαχτά της.

Θα προσπαθήσω να ξεχάσω. Ξέρω ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Πρέπει να τα καταφέρω! Αν και αμφιβάλλω γι'αυτό... Στην ενθύμηση του, τα μάτια μου βουρκώνουν και με δυσκολία κρατώ τα δάκρυά μου. Πολλές φορές αθετώ την υπόσχεσή μου και κλαίω ξανά. Πρέπει όμως να συνεχίσω την ζωή μου! Πρέπει να βρω την ευτυχία! Όμως... πώς μπορεί κανείς να βρει την ευτυχία; Εγώ το μόνο που ζητάω είναι κάτι απλό: να μπορέσω κάποια στιγμή να ζήσω δίπλα σ'αυτόν που θα αγαπάω. Ας μην τα σκέφτομαι όμως αυτά τώρα. Έχω μέλλον μπροστά μου. Τώρα βρίσκομαι στο σπίτι μου...