Ailem küçükken bana bir masal anlatırdı. Dediklerine göre değerli varlıkları Güneş, Ay'a aşık olduğu için uyanmayı reddeder saklandığı köşeden sürekli onu izlermiş. Geceleri saatler dursun, Ay parlamaya devam etsin yıldızlarla birlikte dönüp dursun denizle birlikte güzel bir medcezir var etsin istermiş.
Bir de en çok gün batımlarını severmiş çünkü sadece gün batımlarında aynı gökyüzünü paylaşırlarmış.
Seni ilk gördüğümde gökyüzü yumuşak mavisini acı kızıllığa bırakıyordu.
"Gün bitiyor artık görünmezim,bahsettikleri sıkıcı parıltıyı kimse görmeyecek."
Sıkılmıştın, etrafında ki herkesten. Fazla ilgi seni yormuştu muhtemelen ama ben dayanamamıştım çünkü güneş aya dokunuyor gün geceye evriliyordu ama silik ışıltın hâlâ oradaydı. Elimde ki nota kağıtlarını daha sıkı kavrayıp ilk defa senin için aralamıştım dudaklarımı,
"Haklısın gün bitiyor ama yarın yeniden başlayacak ve sen yeniden ışıldayacaksın."
Ilık bir eylül gününün gün batımıydı Min Yoongi, gün batımı benim için bir daha asla eskisi gibi olmadı çünkü bana ilk defa gerçekten baktığında gün batıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters to the Night ×× YoonMin
FanfictionBu mektubu gülümseyişlerini saklayan geceye yazıyorum,