The Truth Untold (방탄소년단's FF)

Chapter 7: His Life

Brooklyn's POV

Ayokong mag assume. Pero kasi tandang tanda ko pa yung sinabi ni Ellise sakin kung ano ang gagawin ni Taehyung sa araw na to.

"Hoy babae. Bilisan mo na jan." Nararamdaman kong nakasimangot na sya habang sinasabi yun kahit na hindi ko sya nakikita. Tiningnan ko ulit ang sarili ko sa salamin at nang makuntento ay lumabas na.

Nakasuot ako ng puting blouse at kulay asul na pantalon. Pinarisan ko ang suot ko ng puting doll shoes ang suot ko. Pagkabukas ko ng pinto ay nakira ko syang nakasandal sa gilid ng pintuan ng kwarto nam--- kwarto nya.

Nang tumingin sya sakin ay agad na lumukot ang mukha nya. "What the hell. It took so long for you to fix yourself and then you're wearing that stuff?" Inis na sabi nya habang tinitingnan ako from head to toe.

Grabe naman to manlait. Hindi naman ako kagaya ng mga babae nya na grabe kung manuot ng damit. "What's wrong with this?" Tanong ko sa kanya. Matino naman kasi ang damit ko.

He rolled his eyes and grabbed my hand. Nagulat ako nang pumasok kami sa kwarto nya. Pakshet. Sa dinami dami ng kwarto dito, bakit sa kwarto nya paaaaaaaaa?!!!

Sa kama ay may nakapatong na box na kulay puti. Binitawan nya ang kamay ko saka sinabing.

"Your Mom asks me to give that to you. Wear it." He said pertaining on whatever was inside that freakin box. And what did just he said? My mom?

"My Mom? I thought we'll going to visit your parents." Tanong ko sa kanya. Tumigil sya saka sumagot.

"Your parents will also come. For a family gathering. Maybe." Casual na sabi nya na parang wala lang sa kanya ang lahat ng pwedeng mangyari mamaya. Hindi ba sya nag iisip? Pupunta ang parents namin on both sides. Only means we need to do our best to act as a real couple.

"What's with that face? Go ahead. Change your clothes. I'll be waiting outside." Sabi nya saka lumabas na ng kwarto nya. Not caring kung magsasalita pa na ako or sasagot pa sa huli nyang sinabi.

Tiningnan ko ang laman ng box. Isang light blue na dress na hanggang tuhod. Sakto lang ang haba na hanggang kalahati ng legs ko. Sakto lang din ang pagka floral nya. At disenteng disente ang dating. Hindi daring, hindi masyadong feminine, at hindi rin pambata.

Kasama sa box ang isang sapatos na kulay puti. Ayoko na sanang palitan ang doll shoes na suot ko. Pero dahil ang nanay ko ang nagpadala nito pinalitan ko na. Meron yung katamtamang heels na sobrang bumagay sa dress. Naku, ang nanay ko talaga. Alam na alam kung ano ang mga babagay sakin na damit. Nakalugay lang ang mahaba kong buhok na hanggang bewang, inayos ko lang yun ng konti saka ko iniligpit ang box na pinaglagyan ng dress. Tapos lumabas na ko. And for the second time, I saw Taehyung standing outside. He looks so handsome and gorgeous with his tucked in black polo and black slacks. Nakasuot din sya ng itim na leather shoes at may shades na hawak.

Okay. I could say that he's so unreal. All girls will die when he started slaying outside. But damn them. He's min---

I cutted immediately what my mind was about to say. Nang magtama ang mga mata namin, agad akong napaiwas dahil nakatitig talaga sya sakin.

Maya maya ay niyaya na nya akong umalis. Naabutan pa namin si Jimin na paalis pa lang. Naka suit ito at mukhang may meeting na pupuntahan. I ran to him and gave him a small hug.

"Ingat kayo ah. Enjoy your days, and nights ;)" tinulak ko sya kaagad dahil may bahid ng kamanyakan ang huli nyang sinabi. Tinawanan nya lang ako saka pinat ang ulo ko at nagpaalam na.

Syempre, sa kotse ni Taehyung ako sumakay. Actually. Ngayon ang first time na kami ni Taehyung ang dadalaw sa family namin, kadalasan kasi, sila ang pumupunta para bisitahin kami. Tapos pagdating ng gabi. Hihintayin naming makatulog ang mga magulang namin para hindi kami maabutan na magkahiwalay ng kwarto. Ofcourse. Pareho naming ayaw nun.