Karşımdaki masada feryat figan ağlıyordu. " Ben sevgiyi bilmiyorum ki göstereyim."felaketti. Tam anlamıyla felaketti. Kaos'un tam ortasındaydım. Sabrim tükenmeye baslamıştı. "Sus ağlama karşımda. Ben mi dedim sana kötü biri ol diye ben mi dedim herkesi kır dök diye ben mi yaptırdım bütün hatalarını. Sen yaptın. Neden sorumluluğunu almıyorsun. Anca geç karşıma ağla. Rubik küp gibisin ben senin renklerini denk getiremiyorum ben seni çözemiyorum yardım eli uzatsam eli mi kırıyorsun ben sana yardım da edemiyorum etmekde istemiyorum artık. Ağlayan insanlara kıyamadıgımı bildiğin için her defasında karşıma geçip ağlıyorsun değil mi ? Yapma artık. Dur. Ben senin fırtınalarınla mücadele edemiyorum."Ben suratına bağırdıkca daha cok ağladı. Hikayedeki kötü karakter ben gibi gözüksem de oydu. Her kötülüğü yapıyor kırılmadık kalp bırakmıyor sonra bahanelere sığınıp ağlıyordu. Yetmişti canıma. Ömrümü yemişyi. Gücüme tüketmişti. Bende bırakıp gitmiştim. Gitmiştim gitmesine de her ağlayarak bana ihtiyacının olduğunu söyleyince salak gibi soluğu yanında alıyordum. Ben uslanmaz bir salakdım o da uslanmaz bir oyunbaz...
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Nasılsınız biriciklerim. Umarım bu bölümü seversiniz. Yazım hatalarım varsa affedin. Yorumlarınızı bekliyorum. Sizi seviyorum kim se(s)siz satırlarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİM SE(S)SİZ SATIRLAR
PoetryKelimelerin anlamsız Cümlelerin kayıp olduğu Senin hep gittiğin bir kitabın Yan karakteriydim ben ..................................................... Biraz senden var bu kitapta Biraz da benden Biraz biz varız Kayıp, Susmuş, Kimsesiz kalmış Bu...
