Yatağım tabut gibiydi. Yatağım sığınağım gibiydi. Yatağım ağlama vaktiydi. Babamın ayak seslerini duyunca sildim gözlerimi. Başımı okşadı "canım kızım"dedi. Ellerimi tuttu. Isıtmak için büyük ellerinin içine aldı küçük ellerimi. "Üşümüşsün"dedi. "Ruhum üşüyor ellerim değil" diyemedim. "Gözümün önüne çocukluğun geliyor. Sen hiç büyümüyorsun"dedi. "Yanılıyorsun baba,büyüdüm ben. Acılarım büyüttü beni" diyemedim. "Hastalığım dışında güzeldi çoçukluğum"dedim. "İyisin,şimdi çok daha iyisin"dedi. Göz yaşlarım gözlerimden akmasın diye gözlerimi sımsıkı kapadım. Elleri saçlarımı okşuyordu. "Değilim. Baba ben çok kötüyüm. Baba ben o zamanlara geri dönmek istiyorum. Baba ben insanlardan korkuyorum. Baba ben kendimden korkuyorum. Baba ben herşeyden nefret ediyorum. Baba ben nefes alamıyorum. Baba ben ölüyorum" diyemedim. Kırık bir "evet"çıktı ağzımdan. Odadan çıktın. "Baba ben ölmek istiyorum"diye karanlığa fısıldadım...
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Umarım bölümü seversiniz. Sizi seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİM SE(S)SİZ SATIRLAR
PoetryKelimelerin anlamsız Cümlelerin kayıp olduğu Senin hep gittiğin bir kitabın Yan karakteriydim ben ..................................................... Biraz senden var bu kitapta Biraz da benden Biraz biz varız Kayıp, Susmuş, Kimsesiz kalmış Bu...
