Bütün acılarını içine atmıştı.
Zamanla biriktiler dağ oldular.
Şimdi dağ gibi olan acılarının altında onu kurtaracak bir elin uzanmasını ümit ediyordu.
İki çesit insan vardır;
Birincisi, dağ gibi acılarının altında sessiz hıçkırıklarla ölümü kabullenen, ölümü bekleyen insanlar.
İkincisi, dağ gibi acılarının altında belki sesimi biri duyar ve kurtarır diye ümit edip, sesli bağıra çağıra hıçkıra hıçkıra ağlayanlar.
Sen de benimle sessizce ağladın geceler boyu bilirim. Kabullendin artık ölümü bilirim. Ama ben kabullenemem bu gidişini.
Hep seni hasta yatağında uyandırmamak için sessiz sessiz ağladığım gecelerde bu kez sesim yüksek çıkıyor senin için...
Gidişin en cok beni yaraladı. Bilemezsin....
Buluşacağımız günü bekle rüzgar kokulum...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bu bölüm pek içime sinmedi,güzel olmuş mu ?
Umarım beğenirsiniz.
Hayalet okuyucu olmasanız...
Kitap hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum.
Oy - yorum ve okuyan herkese teşekkürler. Sizi seviyorum Sessiz Satırlarım...
😘💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİM SE(S)SİZ SATIRLAR
PoesíaKelimelerin anlamsız Cümlelerin kayıp olduğu Senin hep gittiğin bir kitabın Yan karakteriydim ben ..................................................... Biraz senden var bu kitapta Biraz da benden Biraz biz varız Kayıp, Susmuş, Kimsesiz kalmış Bu...
