Bir yolda yürüyordum. Karanlıkdı. Oysa ben karanlıkdan korkardım.
Yürümekden yorulmuştum ama seçeneğim yoktu. Yürümek zorundaydım. Nefes alamıyordum. Bu çok koştukdan sonraki gibi değildi. Nefes nefese kalmamıştım. Göğüs kafesim ağır ağır inip kalkıyordu. Yine de nefes alamıyordum. Tükenmiştim. Pes etmenin eşiğindeydim. İçimden bağırıp çağırmak geçiyordu ama hayır bu hiçbir şeyi değiştirmezdi. Olduğum yere çökmek istiyordum. İçimde kaçıp gitme isteği vardı. Omuzlarıma ağırlık yapan ceketi çıkarıp atmak istiyordum. Koşarak uzaklaşmak istiyordum,beni boğan bu karanlıkdan. Belki de omuzlarıma ağırlık yapan ceket değilde hislerimdi. Yaşadıklarım ve yaşayamadıklarım. Yaşamıyordum. Nefes alan bir ceset gibiydim. Aynaya bakıp "bu ben değilim" diyorum. Birbirine girmiş saçlarımla,kırmızı göz içlerim ve göz altı morluklarımla,kurumuş dudaklarımla,solmuş yüzümle,donuk bakan bu gözler bana ait olamazdı. Ben bu değilim. Değildim. Kendimi tanıyamıyordum artık. Ben bu kadar tahammülsüz değildim. Bu kadar sinirli değildim. Bıkmış sıkılmış yorulmuş değildim. Bana ne olmuştu... Herşeyden vazgeçmiştim. Mutluluk artık o kadar da önemli değildi. Mutlu olmam, ben dahil kimsenin umrunda değildi. Nefes alamıyordum... Katilim işini iyi yapmıştı...
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Nasılsınız ? Nasıl gidiyor. Bana şarkı önerir misiniz ? Anlamları güzel olan. Bu bölümde yine içimdeki kaçma isteğini yazdım. Alıp başımı gitmek istiyorum. Herkesi herşeyi bırakmak istiyorum. Bu his benim sonum olacakmış gibi hissediyorum.
Sizi seviyorum. Yorum yapmayı es geçmeyin lütfen...
"Nefes alamıyorum. Katilim işini iyi yapmış." kısmı bir kitapdan alıntıdır...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİM SE(S)SİZ SATIRLAR
PoesíaKelimelerin anlamsız Cümlelerin kayıp olduğu Senin hep gittiğin bir kitabın Yan karakteriydim ben ..................................................... Biraz senden var bu kitapta Biraz da benden Biraz biz varız Kayıp, Susmuş, Kimsesiz kalmış Bu...
