KÖTÜ ÇOCUKLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER -2

HESAPLAŞMA

           

Selamlaşma ve sarılmadan sonra herkes bir yere oturdu. Hepsini bizim eve toplamıştık. Olanları onlarla paylaşıp, bazı şeyleri sormamız gerekiyordu.

"Kötü bir şey mi oldu?" Jİn pantolonunun paçalarını düzeltti ve kafasını kaldırıp bize baktı. Getirdiğim sandalyeye oturdum ve derin bir nefes aldım.

"Size bazı şeyleri anlatıp, bazı şeyler sormam gerekiyor." Hepsi merakla kafasını salladı.

"Dün başıma gelenleri biliyorsunuz. O olay, haberlerde geçen gibi elektrik kaçağından kaynaklanmadı."Hepsinin gözlerindeki şaşkınlığı görebiliyordum.

"Benim için planlanmış bir şeydi."

"Bunu nereden biliyorsun?" uykulu olmasına rağmen konuya oldukça hakimdi Min Yoongi.

"Çünkü ölmemem için beni korudu ve üzerime bir not bıraktı." Elimdeki kağıdı kaldırıp onlara gösterdim.

"Delirmiş." Namjoon'un fısıldayışını hepimiz duymuştuk.

Hepsi meraklı ve korkulu gözlerle bana bakıyorlardı. Jimin'e döndüm yavaşça. Kafasıyla onayladı beni. Evet onlara bunu sormalıydım.

"O planı yapması için önceden haberi olması gerekiyordu. Ama ben oraya çok ani bir kararla gittim ve bundan sadece buradakilerin haberi vardı." Açılmış gözleriyle birbirlerine baktılar.

Herkes herkesi ben de onları inceliyordum.

"Tabiki de sizden şüphelenmiyorum. Bana böyle bir şey yapmayacağınızı biliyorum. Sadece... farkında olmadan birine söylemiş olabilir misiniz? Ya da siz konuşurken sizi duyan birileri.. Onun haberi olmalı. Yoksa benim oraya gideceğimi nereden bilecek?"

"Ben dışarıdaydım,stüdyoya gidiyordum ve mesajı okuduğumda yanımda kimse yoktu. Sonra da kimseyle bu konu hakkında konuşmadım." Ellerini saçlarına götürdü ve kaşımaya başladı Kook.

"Jin ve J-Hope hyungla birlikte stüdyodaydık. Mesajı yazdığında ben okudum ama kimse yoktu." Tae açıkladı.

"Evdeydim ve tektim." Rm ile Suga'nın cevapları da aynıydı. Cevaplar beni tekrardan panikletmişti. Bir ipucu bulurum sanıyordum.

"Ben zaten evdeydim." Bacak bacak üstüne attı Esila.

"O zaman dinleniyor muyum?"  istemsizce etrafıma bakındım.

"Belki de seni takip eden biridir. Evden çıktınız ve okula gittin. Peşinden gelip yangın çıkartmak çok zor olmamalı." Namjoon mantıklı konuşuyordu ama bu iş bu kadar kolay olabilir miydi?

"Ne kadar içeride kaldım?" Jimin'e dönüp bunu sorduğumda bizimle değildi.

"Jimin?" sıçrayarak kendine geldi.

"Efendim?"

"İyi misin?" etrafımdaki herkesi kötü etkilemeye başlamıştım evet.

"İyiyim sadece düşünüyordum. Ne dedin?"

"Beni takip edip, peşimden okula girerek yangın çıkartabileceği kadar uzun mu kaldım?" Düşünürcesine dudaklarını ısırdı.

"Bilmiyorum. Bunun profesyonelliğine bağlı. Daha önceden bu işi yapmışsa ve iyiyse yapabilir. Çünkü orada çok uzun kalmadın."

"İpucu buluruz diye heyecanlanmıştım." Elimle yüzümü kapattım. Artık Namjoon'un söylediği bu ihtimal daha mantıklı geliyordu.

Çocuklar böyle bir şey yapmazdı bana. Birilerine de söylememişler. Ve elimizde hiçbir şey yok!