KÖTÜ ÇOCUKLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER -2

BİR HAYAT DAHA

"Umarım Esila uyanmıştır, anahtarımı almayı unutmuşum." Jimin'in elinden tutarak bizim sokağa girdiğimizde söylemiştim.

"Uyanmadıysa uyandırırız." Kıkırdadı.

"Bugün benimle olman senin için sorun olmayacak mı?" onun için endişeleniyordum.

"Hayır çocuklarla konuştum. İdare etmeye çalışacaklar ve durumu anlatacaklar. Anlayışlı olacaklarını düşünüyorum." Ben öyle düşünmüyordum ama neyse.

Evin önüne yaklaştıkça polis arabalarının varlığını fark etmiştim. Umarım aklıma gelen şey değildir!

"Jimin!" ona dönüp bağırarak telaşla evin önüne koştum. Esila'ya bir şey olmamıştı değil mi?

Bizim evin önüne park edilen polis arabaları bizim için gelmemişti. Karşı komşumuzun evinin önündeki kalabalıktan anlamıştım bunu. Kalabalığa doğru yaklaştığımda sağlık görevlileri ceset torbasında birini çıkardı ve ambulansa yerleştirdi.

"İnanmıyorum. Ölmüş mü?" elimi ağzıma götürdüm ve şaşkınlıkla söyledim.

"Tanıyor musun?" Elini belime dolamıştı Jimin.

"Hep karşılaşıyorduk ve o gün..." Aman Allah'ım yoksa?!

"Ne olmuş?" dedim öndeki kadınlara doğru.

"Tam bilmiyoruz ama sanırım evine hırsız girmiş ve karşılaşınca onu öldürmüş." Üzüntüm ve şaşkınlığım giderek artıyordu.

"Ne oldu?" Jimin beni kendine doğru çekmişti.

"Birkaç gün önce bu adamın evinde benim evimi gözetleyen birini görmüştüm. Adama gidip söylediğimde ise tek yaşadığını söyledi. Bence benim gördüğüm ve onu öldüren kişiler aynı kişi."

"Bunu bana neden söylemedin?"

"Diğer gördüklerim gibi gerçek değil sandım."

"Artık bana her şeyi anlatacaksın Arya! Gerçek ve hayal... Her şeyi." Omuzlarımdan tuttu ve eve doğru sürükledi beni.

"Polislere anlatmalıyım Jimin. Bir adam gördüğümü söylemeliyim."

"Hayır. Sen karışma."

"Ama..."

"Bu işe karışma Arya!" netti. Kendince beni korumaya çalışıyordu. Ama bende katili daha önce görmüştüm ve aynı kişi olduğuna emindim.

"Benim yüzümden olmuş olabilir mi?" sesim titrekti. Zili çalıp bana döndü Jimin.

"Hırsız diyorlar. Seninle ne alakası olabilir ki?" Belki de beni gözetlemek için gelen bir hırsız.

Esila kapıyı açtığında gözleri heyecanla parladı.

"Çok çabuk geldiniz." Bizi mi bekliyordu? Başımın ani bir şekilde dönmesiyle Jimin'in koluna yaslandım. Bu onu panikletmişti. Hızlıca beni kucakladı ve içeri geçirip koltuğa oturttu.

"Ne oldu Arya? Neyin var?" Esila'nın telaşlı sesi kulaklarımdaydı. Gözleri araladığımda Jimin eğilmiş ayakkabılarımın bağcıklarını çözüyordu.

"Su getirir misin?" Esila'dan istemişti Jimin. Sonrasında ise benim yanımda oturdu.

"Hey yapma... Seninle bir alakası yok." Sesi yüzümü okşarcasına yumuşaktı.

"Benim yüzümden biri daha mı öldü Jimin?" kaldıramayacağım düşüncelerdi bunlar.

"Hayır. Senin yüzünden değil."