Κεφαλαιο 1

26.2K 807 21
                                    

'Συγχώρεσαι τον πατέρα σου Rose, μία μέρα θα καταλάβεις..'μου είπε ο πατέρας μου ενώ τα μάτια του πλέον είχαν καλυφθεί από δάκρυα,

Κοπελιά,κουνήσουν, δεν θα περιμένουνε όλη την μέρα!' ακούστηκε μια φωνή από πισω ενος μεγαλόσωμου άντρα,

'Δεν πάω πουθενά!'ύψωσα την φωνή μου,

'Τότε θα πρέπει να το κάνουμε με τον δύσκολο τρόπο!'τονισε ο συνοδός του μεγαλόσωμου άντρα,

'Μπαμπά που θα με πάνε?'τον ρωτησα τρομοκρατημένη και τον κοιτούσα στα ματια, όμως το κεφάλι του ήταν γυρισμένο από την άλλη μεριά,

'Μπαμπά?ΜΠΑΜΠΑ!'φώναζα αλλά δεν με άκουγε.Ο μεγαλόσωμος άντρας με πήρε στον ώμο του έχοντας εγώ ως θέα το πάτωμα,

'Άφησε με κάτω τώρα!΄'του ειπα ενώ τον βαρούσα με μπουνιές την πλάτη του αλλά τίποτα, καμία αντίδραση.Άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου και με πέταξε μέσα σαν τσουβάλι με πατάτες χωρίς να νοιαστούν αν έπαθα κάτι.
Κλείδωσαν και τις πόρτες ώστε να μην μπορώ να βγω οσο και αν προσπαθούσα,

'Αφήστε με να φύγω!'τους μιλησα εκληπαρόντας,

'Σκάσε!'μου ειπε κοιταζοντας με από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου στα ματια.Ποιός είναι τέλος πάντων αυτός που με πάνε?Και που με πάνε?

*********

Πλεον με εχουν αφησει μεσα σ'ενα δωματιο σ αυτη την τεραστια επαυλη,δεν ξερω τι θα κανω.Δεν μου λενε τον λογο που ειμαι εδω,οπως και για το που ειμαι.

Μεσα στο δωματιο μπαινει ο ιδιος αντρας που με κουβαλησε μεχρι εδω,

'ετοιμασου!'με προσταξε,

'γιατι?'ρωτησα τραβλιζοντας, κυριεβοντας με φοβος,

'μην ρωτας πολλα, απλα κανε αυτο που σου ειπα!Τωρα προχωρα!'με ξαναπροσταξε ξανα,

Αρχισα να περπαταω και βγαινοντας εξω απο το δωματιο παρατηρησα καλυταερα το εσωτερικο του σπιτιου.Πινακες κρεμασμενοι στους τοιχους,αγαλματα σκαλισμενα,ηταν σαν ενα μικρο παλατι.Οι τοιχοι ειχαν ολοι το ιδιο μουντο χρωμα κανοντας το σπιτι καταθλιπτικο.Τεριαζε απολυτα στην ψυχολογικη μου κατασταση.

Φτασαμε μπροστα σε μια καφα σκαληστη πορτα και ανοιγοντας την βρεθηκαμε σε μια μεγαλη ταπεζαρια που στην ακρη της καθοντας αυτος...'Adam Rivers' σκεφτηκα μεχρι που η σκεψη αυτη ηρθε αληθινη.

Καθως προχωρουσα ειχα το κεφαλι μου σκυμμενο, τον λογο δεν τον ηξερα, ισως φοβομουν να τον αντικρησω στα ματια!Περπατουσα αργα αργα λες και προσπαθουσα να καθηστερησω την συναντηση μας, ισως αυτο ηθελα.Ξαφνικα το χερι του μεγαλοσωμου αντρα με σμπρωχνει και πλεον βρισκομαι μπροστα του χωρις να εχω σηκωσει το κεφαλι μου,

•You Belong To Me•Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang