Ξυπνάω το πρωί νιώθοντας μια τεράστια πείνα καθώς το στομάχι μου γουργουρίζει ασταμάτητα. Βγάζω τα παπλώματα από πάνω μου και παρατηρώ τα σημάδια στο σώμα μου θυμίζοντας μου την χθεσινή βραδιά το μαστίγιο σκέφτομαι.Πάω να σηκωθώ και ένας οξύς πόνος ταλαιπωρεί την μέση. Κατευθείαν μορφάζω. Ήταν πολλά όλα αυτά για εμένα.
Τυλίγω το σεντόνι γύρω μου και βγαίνω τρέχοντας από το δωμάτιο ψυχαγωγίας του Adam και πηγαίνω στο δωμάτιό μου για να ετοιμαστώ για δουλειά.
Σήμερα η μέρα είναι μεγάλη. Θα έρθει κόσμος στο σπίτι για να ανακοινώσουν τον γάμο. Από την μια με θλίβει πολύ αυτό αλλά όχι και τόσο... ποιόν γελάω;Έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μου ο Adam, γενικά αυτός ο τρόπος ζωής. Αλλά από την άλλη ίσως και να με αφήσει να φύγω, να γυρίσω πίσω στην οικογένειά μου.Αυτό θα ήταν υπέροχο.
Ετοιμάζομαι γρήγορα αφού βλέπω πως έχω αργήσει. Έχουμε να κάνουμε πολλές ετοιμασίες για σήμερα άρα αυτό σημαίνει πολύ δουλειά άρα περισσότερος πόνος στην μέση. Παίρνω ένα ντεπόν και κατεβαίνω γρηγορα τις σκάλες μη χάνωντας χρόνο για να πιάσω δουλειά.
'Rose ετοίμασε τα δωμάτια στον τρίτο όροφο για τους καλεσμένους, γρήγορα! ' μου φωνάζει αγχομένη η κυρία Lena. Μα γιατί τόσο άγχος; Όλο το προσωπικό τρέχει πάνω κάτω καθαρίζοντας τα ήδη γλυμμένα έπιπλα, τζάμια κτλ.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάνουν έτσι, ναι ερχετε κόσμος αλλά..
Δεν χάνω άλλο χρόνο και πάω στον επάνω όροφο για να καθαρίσω τα δωμάτια. Και ο Θεός βοηθός.
* * * *
* * * *
Μετά από τρείς ώρες βασανηστικού καθαρίσματος,μάλλον γλυψίματος αφού η κύρια Lena με έβαλε να το ξανακαθαρίσω, επιτέλους τελειώνω. Ο πόνος στην μέση μου έχει γίνει αφόρητος καθώς κλαψουρίζω πιάνοντας την μέση μου με το χέρι μου. Βλέπω την ώρα και έχει πάει ήδη δώδεκα. Ο κόσμος θα αρχίσει να έρχετε σε λίγο κι εγώ πανικοβάλομαι. Αφού παίρνω την άδεια πηγαίνω και κάνω ένα μπάνιο για να φρεσκαριστώ και φοράω μια καινούργια στολή πολύ μονότονη όπου μόνο το άσπρο και το γκρί κυριαρχεί επάνω της.
Όταν πλέον είμαι έτοιμη κατεβαίνω στην είσοδο μαζί με άλλες δύο κοπέλες και περιμένουμε τον κόσμο με σκημμένο το κεφάλι,αφού εμείς θα παίρνουμε τα παλτά τους. Όπως μας είχε δείξει η κυρία Lena στην πρόβα. Το κουδούνι χτυπάει και με συνεφαίρει από τις σκέψεις μου ενώ παρατηρώ την Ana να ανοίγει την πόρτα. Στο φτερό ο Adam βρίσκεται δίπλα μου και υποδέχεται τον κόσμο. Δηλώνω στιγμιαία το κεφάλι και βλέπω έναν καλοντυμένο άντρα με κομμένο σε ίσια γραμμή το μούσι με ξινή έκφραση και επιβλητικό,ψυχρό βλέμμα.Δίπλα βρίσκεται μια καλοσηνάτη κυρία με γλυκιά έκφραση καθώς κοιτάει το Adam έχοντας ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά
