Pwede bang ako na lang?

Chapter 4 - Drunk Night 1

Myrrh's POV

I wake up with a massive head ache.

Masakit din ang mga mata ko at kahit hindi ko tingnan sa salamin alam ko na namumugto ang mga ito.
Ramdam ko ang hapdi ng aking mga mata.

I check my phone.

Another 'i don't know how many' missed calls I received from Renzo.
Two misscalls each from Jasia, Lyn and Mady.

It's 8am already. Maybe that's why they are worried.

I texted them that I just woke up. And automatically received a relief reply.

I decided na hindi muna pumasok.
I know that Renzo will be there kung talagang gusto nga nito akong makausap.

But what surprise me is my tears.
They were not falling anymore.
Naubos na siguro?
Hindi ko na alam kung anong oras ako nakatulog dahil sa pagod sa pag-iyak.

I open the TV to watch the news.

Tamang-tama naman na natapat ito sa isang ambush interview sa mga popular youngest business man of the country.

I smile when I see Drei, Vin, Yul and Wil at the same time.
Nasa isang country golf club ang mga ito.

Having the time of their life eh?

I wonder if they know what had happened to me.

Hindi ko na pinakinggan ang interview and turn off the TV.
Inabala ko na ang sarili na makapag-prepare ng umagahan.

After that, I took a bath.
Ayokong magkulong lang sa kwarto for the whole day.

Kinuha ko ang susi ng bago kong kotse.

Paglabas ko ng pinto, nakita ko ang isang basket ng red roses sa tabi with a note.

'I'm really sorry Love. Please, talk to me.'

Napailing ako.

I pick up the basket. Eksakto naman na may paparating na cleaning lady.

"Excuse me. Please do me a favor, makikitapon naman ng mga ito. Masakit kasi sa mata." Ako

Nagtataka man ay tumango nalang ang babae bago kinuha sa akin ang basket ng bulaklak at ang lukot na note sa ibabaw nito.

***

I decided to take a long drive.
Sa Tagaytay ako napadpad.

Gusto kong mag-refresh.
I want to clear my mind.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaupo sa isang bench doon watching the scenery and all the people passed by.

"Love. Dito tayo dali. Picture tayo dito."

Napalingon ako sa nagsalita.
May couple na masayang magka-holding hands at nagpicture-picture pa.

I bitterly smile as I remember myself with Renzo doing the same thing nung unang punta namin dito.

At muli, hindi ko namalayan na tumulo na naman ang luha ko.

Akala ko ba naubos na kayo? Bakit umiiyak na naman ako?

Marahas na pinahid ko ang luha ko bago umalis sa lugar na iyon.

**

I found myself in a bar.

Natawa pa nga ako sa sarili ko right after I entered here.

Hindi ako iyong tipong pumapasok sa ganitong lugar.
The only bar that I prefer is our Tambayan.