Ben dünyadan acılardan sıyrılmaya çalışırken,ve herşey ama herşey beni mahvetmeye yeterliyken seni gördum.. kalbimin üst tarafı hep tarifsiz bir acıyla kaplıyken birden-bire ritmi artmaya ve acı yok olmaya başladı..
Ben hep insanların içinde deyip-gülen,fıkra anlatan -- kısacası "neşe kaynagı" olarak bilinen biriydim.Ama eve kendi odama dönünce perdeleri,işiğı,kapıyı kapatıp sessizlikte oturan biriydim.Yoo hayır.. deli falan deyildim,en azından kıvamına gelmemişdim daha.. :-D sadece yalnızlıgı hayır.. sessizliyi seven biriydim.Yani etrafımda birsürü insan olsun ama ses çıkarmasınlar yeter.Aman gözünüzü seveyim gürültü yapmayın (deli olmadığımı mı söylemişdim? fazla takmayın siz :-D )
Eğer bunu okuyan varsa yazı kusurlarıma bakmasın.Hem klavyemde bazı harfler yok hemde ben Azerbaycan türkü olduğumdan yalnışlarım ola bilir ;-)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~HAYALPEREST YAZAR ~
Non-Fiction-"Dünya nefes alınacak yer değil Afri,ben.. artık dayanamıyorum!" -Sen istesen de istemesen de bu dünyaya aitsin Şahzade,her ne kadar kaçmaya çalışsak da hepimiz bu dünyanın bir parçasıyız.Zamanı geldiğinde tüm insanlar dünyayı terk eder.Ama zamanı...
