Dark Secrets : The game of lust (1)

αλλαγές....

"Πώς να διαχειριστείς έναν πνιγμό όταν αυτός που περιμένεις να σε σώσει, σε πνίγει?"

"Ωραίο το παγωτάκι... Ότι πρέπει για την κρυαδα που έρχεται.. "σχόλιασε εκείνη και έφαγε λίγο ακόμα από το παγωτό πριν ξεκινήσει.

"Δεν σε καταλαβαίνω... μιλάς για τούβλα, για κρυαδες... Γενικά μιλάς με αινίγματα... " αποκρίθηκε ο James...

"Θα καταλάβεις.... Που είχαμε μείνει? Α ναι.... χτυπάει λοιπόν η πόρτα και την ανοίγω.... "

Η πόρτα άνοιξε και πρώτος μπήκε ο Στέφανος... μου έριξε μια γρήγορη ματιά και με πλησίασε

"Μου έλειψες μικρή ..." είπε και μου τσίμπησε το μάγουλο... συνήθως με έπαιρνε αγκαλιά...Η απλά πηδούσα εγώ επάνω του , δεν ήταν λίγες οι φορές που έφευγε για εργασία και ο χαιρετισμός αυτός με ξένισε λιγάκι...

Φυσικά και δεν έκανα παράπονα...γιατι να κάνω άλλωστε? Απλά είναι εκείνη η συνήθεια,η καθημερινότητα ας πούμε που σε κάνει βλέπεις  κάποια πράγματα δεδομένα στη ζωή σου .. Όταν λοιπόν συμβαίνει κάτι και αλλάζουν τοτε καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά...

Με προσπέρασε και πίσω του ξεπρόβαλε Ο Χρήστος ο οποίος μπήκε μέσα χαζεύοντας με από πάνω μέχρι κάτω...

" Είσαι πανέμορφη ..." μου ψιθύρισε και μου χάρισε ένα φιλί στο μάγουλο... μέλι είχε πια αυτό το μάγουλο μου?

Φυσικα και κοκκινισα ... πρωτη φορα με χαιρετούσε ετσι και είχα γίνει κόκκινη σαν το παντζάρι... δεν ξέρω το γιατί ή μάλλον αρνιόμουν να το παραδεχτώ ...δεν θα κρύψω πως δεν ήταν λίγες οι φορές που τον έπιασα να με κοιτάει , περνούσαμε μαζί αρκετες ωρες της ημερας στο σπίτι τους αλλά δεν έδινα σημασία... δεν ήθελα να δημιουργήσω μία περίεργη κατάσταση ανάμεσά μας και εκτός αυτού ήταν ο Χρήστος!!! Ο άνθρωπος που κορόιδευα και μπινελίκιαζα συνεχώς ... Μπορεί για τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό να ήταν ένας μικρος Θεός αλλά για έμενα θα ήταν πάντα ο Χρήστος...

Ξαφνικα μου έκανε ένα περίεργο νόημα , δεν το κατάλαβα ώσπου με άρπαξε και με γυρίσε ολόκληρη... το θέαμα που αντίκρισα ηταν απλά σοκαριστικό,τουλάχιστον στα δικά μου μάτια...

Δεν ξέρω πώς να περιγράψω εκείνο το συναίσθημα , δεν ξέρω πώς να εκφράσω εκείνο που νιώθεις όταν δεν ξέρεις κολύμπι, βρίσκεσαι στη θάλασσα και βουλιάζεις ...ξέρω καλά πως είναι γιατι το είχα βίωσει μικρή...εγώ πνιγομουν , το νερό έμπαινε μέσα στα πνευμόνια μου όταν είχαμε πάει οικογένεικη εκδρομή και ο Στέφανος με τράβηξε .... Αυτή τη φορά όμως αντί να με τραβήξει , ένιωσα πως πιέζει το κεφάλι μου ακόμα πιο βαθειά....